مقاوم‌سازی ساختمان در علم مهندسی عمران به مفهوم بالا بردن مقاومت یک سازه (ساختمان) در برابر نیروهای وارده است. امروزه از این اصطلاح بیشتر در مورد نیروی زلزله استفاده می‌شود.
سازه‌های مهندسی به ناچار و همواره در برابر بارگذاری‌های دینامیکی طبیعی مانند: طوفان و بادهای شدید (با سرعتهای بالاتر از ۱۰۰ کیلومتر در ساعت که گاه تا ۲۵۰ کیلومتر در ساعت نیز افزایش یافته‌اند) و یا زلزله و ارتعاشات زمین (بخصوص زلزله‌های اخیر در کشور ما) و یا در برابر بارگذاری مصنوعی تولید شده از سایر سیستم‌های ایجاد شده توسط بشر مانند ارتعاشات و ضربه‌های شدید صوتی وانفجاری ناشی از عبور این سیستمها وبرخورد با سازه قرار دارند.

 سازه‌هایی که طراحی می‌شوند، همواره مجبور به تحمل بارگذاری‌های مرده و زنده ایجاد سده توسط مصالح وافراد هستند که توسط طراح سازه قابل محاسبه و کنترل می‌باشند. اما، بارهای دینامیکی طبیعت در واقع "بارگذاری تحمیلی طبیعی و مصنوعی" است که طراح سازه نیازمند بررسی دقیق این نیروها و انجام محاسبات لازم جهت مقاوم‌سازی سازه می‌باشد.

کشور ایران روی کمربند زلزلهٔ شرقی - غربی آلپاید (Alpide) قرار دارد. از طرفی تقریباً از زیر تمامی استانهای کشور گسل‌های خطرناک و فعال عبور می‌کند. وجود این دو مورد بسیار مهم بار مسئولیت مهندسان را حساس و سنگین نموده است. بطوریکه اکنون قوانین قضایی خاصی تدوین یافته است که سازمانهای نظام مهندسی و شهرداری‌ها را موظف به بازرسی و بررسی نقشه‌ها و محاسبات فنی وعملکرد نظارتی واجرایی مهندسان در رابطه :"با الزام مقاوم کردن سازه‌ها در برابر زلزله"نموده است. روش مقاوم‌سازی در حال حاضر به صورت زیر است:

• برای سازه‌های فلزی با اضافه کردن سخت‌کننده‌ها به صلبیت و در واقع بالابردن اینرسی اتصالات سازه می‌افزایند.
• برای سازه‌های فلزی علاوه بر بالا بردن سختی وصلبیت اتصالات از سیستمهای بادبندی: بصور:X-V-واز این قبیل در دیوارهای میانقابها (نقاط تجمع "لنگرهای زلزله ناشی از برش پایه وارده اصلی به تراز پایه سازه") که در محاسبات دقیق سازه‌ای مشخص می‌شونداستفاده می‌کنند. وظیفه اصلی این مهاربندها یا بادبندها جذب انرژی اصلی بردارهای زلزله است تا نیروی کمتری به اعضای اصلی سازه وارد شود. 
• در سازه‌های بتن مسلح، صلبیت و استحکام اتصالات به علت کلاف شدن تیرهای اصلی و ستون‌ها در هم-بشرط اجرای فنی ودرست- در مقایسه با سازه‌های فلزی از مطلوبیت ودر صدگیرداری بیشتری بعلت صلبیت بالاتر برخوردارند. اما نقطه ضعف دیگر یعنی تیغه‌های میان قاب به قوت خود باقی است. راهکارهایی که آیین نامه‌ها ی بین‌المللی ارائه داده‌اند و مفید بودن آنها در زلزله‌های اخیر به اثبات رسیده‌اند عبارتند از :

مدل کردن سیستم سه بعدی سازه وبارگذاری طیف زلزله بر آن در فضای مجازی برنامه‌های نرم‌افزاری وشناسایی مرکز تجمع مولفه‌های تنش برشی زلزله و سپس: طراحی سیستم دیوار برشی بتنی در نقاط اشاره شده به منظور جذب انرزی زلزله -این دیوار در آیین نامه‌های مهندسی سازه به دیوار برشی موسوم است.
برای تقویت میان‌قاب‌ها اگر از اجر و ملات استفاده شود (سیستم سنتی) در هر چند ردیف بر اساس ایین نامه ۲۸۰۰ ایران از میلگرد‌گذاری استفاده می‌کنند. امروزه دیوارهای پیش ساخته بصورت پانلی و دارای شبکه تسلیح داخلی که با فوم تزریقی پر شده‌اند وبسیار سبک هستند استفاده می‌گردد.

استفاده از میراگرها و جداسازهای لرزه‌ای از دیگر راهکار‌های نوین در مقاوم‌سازی سازه‌ها است.