ستون‌ها یکی از پر‌مصرف‌ترین انواع قطعات فشاری محسوب می‌شوند و به همین جهت هر جا سخن از قطعات فشاری برده می‌شود، مقدمتا، نظر به ستون جلب می‌شود.
قطعات فشاری به آن دسته از قطعات سازه‌ای اطلاق می‌شود که تحت تاثیر نیروی محوری فشاری، و یا ترکیب نیروی محوری فشاری و لنگر خمشی قرار می‌گیرند.
ستون به یک عضو سازه‌ای قائم اطلاق می‌شود که بار محوری فشاری را با و یا بدون لنگر خمشی منتقل می‌کند. ستون‌ها معمولا بارهای قائم را از بام یا کف ساختمان گرفته و آن را به پی نتقل می‌نمایند.
به طور متعارف اگر نسبت ارتفاع به کوچکترین بعد مقطع یک عضو فشاری قائم کوچکتر از 3 باشد، آن قطعه ستون خواهنده می‌شود.
یک ستون بتنی غیر مسلح، ظرفیت فشاری متوسطی خواهد داشت که شامل ظرفیت فشاری بتن مقطع است. از طرفی این ستون ظرفیت خمشی ناچیزی خواهد داشت؛ زیرا به محض ایجاد کشش در یک مقطع، بتن ترک می‌خورد. به همین دلیل ستون‌های بتنی را به فولاد‌های طولی مسلح می‌کنند. فولادهای طولی هم با تحمل قسمتی از فشار، ظرفیت فشاری مقطع را به مراتب افزایش می‌دهند؛ و هم با تحمل کشش احتمالی ایجاد شده در اثر خمش، امکان مقاومت در مقابل فشار و لنگر خمشی توام را برای ستون بتنی فراهم می‌کنند.

انواع ستون

• ستون بتن آرمه با تنگ بسته؛ در این ستون فولادهای طولی به جهت کمک به ظرفیت فشاری بتن و نیز تحمل کشش احتمالی ناشی از لنگر خمشی تعبیه می‌شوند. همچنین فولادهای عرضی به صورت تنگ بسته در فواصل معین و مناسب، به عوامل قید جانبی برای فولاد‌های طولی عمل می‌کنند.
• ستون بتن‌آرمه با دور پیچ حلقوی؛ در این ستون فولادهای طولی و فولادهای عرضی به شکل دور پیچ حلقوی، کلیه‌ی مزایا و وظایف فولادهای طولی و عرضی در ستون بتن‌آرمه با تنگ بسته را تامین می‌کنند.
• ستون مرکب؛ ستونی است که در آن عملکرد توام بتن ( یا بتن آرمه) و مقاطع فولادی نورد شده استفاده شده باشد.

منبع: سازه‌های بتن آرمه، دکتر داود مستوفی نژاد