دو روش برای ساخت بتن وجود دارد:

روش اول که روشی سنتی است، به بتن درجا معروف است؛ این روش، فرایندی است که مراحل ساخت بتن در محل احداث بنا، انجام می‌شود. این روش در اوایل قرن بیستم بسیار رواج داشته است.
اما روش دیگر که امروزه در اکثر کشورهای پیشرفته دنیا معمول است، بتن پیش ساخته می‌باشد؛ در این روش، بتن در کارگاه‌های ساخت بتن تحت طراحی، نظارت و عمل آوری با دقت بالایی ساخته و سپس به محل ساخت بنا جهت نصب حمل می‌شود.
در بتن‌ریزی درجا به علت اینکه عملیات ساخت بتن در محل صورت می‌گیرد، مراحل اختلاط، عمل‌آوری و بتن ریزی، در مقایسه با بتن‌های پیش ساخته، از دقت و نظارت کمتری برخوردار می‌باشد. در این روش به نیروی انسانی بیشتر و با مهارت بالاتری نیاز است. سرعت انجام کار در بتن ریزی درجا کندتر می‌باشد زیرا عملیت در فضای باز صورت میگیرد و تحت تاثیر شرایط جوی است که نسبتا غیر قابل کنترل می‌باشد، در نتیجه، بتن برای کسب مقاومت لازم نیاز به زمان بیشتری دارد.
در این روش نسبت به روش پیش‌ساخته، هزینه‌ی کمتری صرف می‌شود و نیاز به تجهیزات خاصی برای حمل و نصب قطعات نمی‌باشد. در این روش، اتصالات نیازمند در نظر گرفتن تمهیدات ویژه‌ای نمی‌باشد.