مدیریت نگهداری ساختمان، یکی از موضوعات مهم در مدیریت ساختمان است که تاکنون در کشور ایران مورد توجه جدی قرار نگرفته است.

بطورکلی دوره تعمیر و نگهداری ساختمان در حدود نود و پنج درصد دوره حیات یک ساختمان را از زمانی که مفهوم ذهنی ساخت شکل می‌گیرد تا پایان عمر آن به خود اختصاص می‌دهد به عنوان یک نمونه موسسه ملی استاندارد و تکنولوژی آمریکا ضرر و زیان ناشی از عدم هماهنگی میان طراحی‌های کامپیوتری، مهندسی و سیستم‌های نرم‌افزاری بهره‌برداری و نگهداری ساختمان را در حدود ۵۱/۸ میلیارد دلار تخمین زده است که بزرگترین بخش این مشکل مربوط به ضرر و زیان بهره‌وری در فاز تعمیرو نگهداری یعنی حدود ۹ میلیارد دلار است.
باتوجه به هزینه‌های دوره تعمیرات و نگهداری ساختمان و تاثیر مستقیم روش تعمیر و نگهداری بر این هزینه‌ها لزوم توجه به انتخاب روش درست باتوجه به نوع سازه، اهمیت آن، ویژگی مصالح به کاربرده شده و اهمیت بخش‌های مختلف ساختمان در تعمیر ونگهداری را نمایان می‌کند.

از طرفی عدم آشنایی جامعه به ضرورت این امر و عدم استفاده از مدیر تعمیرات و نگهداری در ساختمان‌ها و سازه‌های شهری باعث شده که این بخش از صنعت ساخت به اندازه کافی توسعه پیدا نکند که می‌تواند باعث بروز مشکالت جدی مانند بازسازی دوباره و یا هزینه‌های چند برابری برای آماده‌سازی جهت استفاده‌های آتی از این سازه‌ها در برداشته باشد.
تعمیر و نگهداری ساخت در سه دسته اصلی تقسیم‌بندی شده است که یکی از آنها یا ترکیبی از آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد که عبارتند از:

• تعمیر و نگهداری در صورت شکست
• تعمیر و نگهداری برنامه‌ریزی شده پیشگیرانه
• تعمیر و نگهداری مبتنی بر زمان