جوشکاری عبارت است از اتصال و یکپارچه کردن قطعات فلزی به طور عام و فولادی به طور خاص به کمک حرارات، فشار و یا ترکیبی از حرارات و فشار. رد پای تاریخی جوشکاری را باید در جوش سندانی دنبال کرد. در این شیوه دو قطعه ی فولادی گداخته شده با ضربات چکش و یا سنبه به یکدیگر یکپارچه می‎شدند. 

در هر جوشکاری عوامل زیر مورد نیاز است: 

• منبع ایجاد گرما یا فشار
• فلز مادر یا فلز پایه
• فلز پر کننده یا فلز جوش

منبع ایجاد گرما می تواند شعله یا منبع الکتریکی باشد. منظور از فلز پایه قطعات فلزی است که باید با یکدیگر یکپارچه شوند. فلز پر‌کننده نیز فلزی است که در فرایند جوشکاری ذوب شده و درز بین دو قطعه فلز پایه را پر می‌کند. جوشکاری می‌تواند با و یا بدون فلز پر‌کننده باشد.

+ منبع

جوشکاری همچنین یکی از فرایندهای اتصال دائمی قطعات (فلزی یا غیرفلزی)، به روش ذوبی یا غیر ذوبی، با به کارگیری یا بدون بکارگیری فشار، با استفاده یا بدون استفاده از ماده پرکننده می‌باشد. فرایندهای جوشکاری به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

1. فرایندهای جوشکاری ذوبی
2. فرایندهای جوشکاری غیر ذوبی

جریان الکتریکی از جاری‌شدن الکترون‌ها در یک مسیر هادی به‌وجود می‌آید. هرگاه در مسیر مذکور یک شکاف هوا (گاز) ایجاد شود، جریان الکترونی و در نتیجه جریان الکتریکی قطع خواهد شد. چنان‌چه شکاف هوا به‌اندازهٔ کافی باریک بوده و اختلاف پتانسیل و شدت جریان بالا، گاز میان شکاف یونیزه‌شده و قوس الکتریکی برقرار می‌شود. از قوس الکتریکی به‌عنوان منبع حرارتی در جوشکاری استفاده می‌شود. 

جوشکاری انواع مختلفی دارد که عبارتند از: 

• جوشکاری با قوس الکتریکی
• جوشکاری مقاومتی
• جوشکاری حالت جامد
• جوشکاری با لیزر
• جوشکاری با اشعه الکترونی

طبق طبقه‌بندی استانداردهای مدیریت کیفیت (ایزو ۹۰۰۰) جوشکاری جزء فرایندهای ویژه طبقه‌بندی شده‌است که این نشان‌دهندهٔ این است که برای کنترل کیفیت و تضمین کیفیت این فرایند ویژه می‌باید پیش‌بینی‌های خاصی انجام داد. به این منظور پیش از عملیات جوشکاری تمام پارامترها دخیل در فرایند شامل مواد اولیه (آلیاژها)، دستگاه و تنظیمات آن، مواد مصرفی و جوشکار بر طبق استاندارد (ایزو ۳۸۳۴) مورد ارزیابی و بررسی و تأیید قرار می‌گیرند.

+ منبع

جوش قوس الکتریکی، یکی از  روش‌های جوشکاری است که کاربرد بسیار وسیعی در جوشکاری ساختمانی دارد. در این روش اتصال بین قطعات فلز مادر با ذوب کردن لبه‌های درز و سخت شدن بعدی آن‌ها صورت می‌گیرد در حین ذوب، فلز پایه و فلز جوش (پر کننده) با یکدیگر ممزوج شده و پس از سخت شدن، اتصال قطعات تامین می‌گردد.

+ منبع