بتن خود تراکم (Self Compacting Concrete) بتنی است که قابلیت جریان و تراکم تحت اثر وزن خود را دارد، به طور کامل قالب بندی را حتی با وجود تراکم آرماتور پر می کند، در عین حال همگنی و یکنواختی را حفظ می کند و نیاز به تراکم اضافی ندارد.

بتن خود تراکم را بر مبنای نوع مواد افزودنی به کار رفته در ساخت آن می توان در سه گروه طبقه بندی کرد: گروه دارای مواد پودری، گروه دارای مواد قوام آور و گروه مواد ترکیبی

1. بتن خود تراکم دارای مواد پودری با مقدار زیاد مواد پودری مشخص می شود. منظور از مواد پودری، کلیه مواد و مصالحی است که اندازه آن ها کوچکتر از 0.15 میلیمتر است. برای نمونه میتوان به سیمان، مواد افزودنی پوزولانی و ریز پر کننده های موجود در ماسه اشاره کرد. معمولا مقدار کل مواد پودری مورد استفاده در طرح اختلاط در حدود 550 تا 650 کیلوگرم بر متر مکعب است.
2. در بتن خود تراکم دارای مواد قوام آور بتن خود  تراکم، مقدار پودر موجود کمتر است ( 350 تا 450 کیلوگرم بر متر مکعب) و مقاومت در برابر جدا شدن اساسا توسط مواد قوام آور و تنش تسلیم نیز توسط افزودن فوق روان کننده ها کنترل می شود.
3. بتن خود تراکم دارای مواد ترکیبی، شامل مقدار مواد پودری بین 450 تا 550 کیلوگرم بر متر مکعب است و تنظیم مشخصات رفتاری بتن تازه توسط مواد قوام آور و همچنین مقدار متناسب فوق روان کننده ها انجام می پذیرد.

تغییرات عمده در ترکیب اختلاط در طول ساخت بتن در کارگاه، از تغییرات در میزان رطوبت شن و درشت دانه ها ناشی می شود. نوسانات 1.5 درصد رطوبت سنگدانه ها که در کارگاه ها بسیار رایج است باعث تغییر 10 تا 15 لیتر بر متر مکعب از میزان آب مازاد در طرح اختلاط بتن می شود.

مرجع: دانش، فناوری و کاربرد های افزودنی های شیمیایی بتن- مؤلفان: نیکلاس علی‌لیبر، علی پورضرابی، محمد شکرچی‌زاده، سولماز دهقان‌مروستی