ایبوک ۸۱: بررسی اثرات بهره گیری از جداسازهای لرزه ای در بهسازی ساختمان های بتنی

روش کنترل لرزه‌ای مقوله جدیدی در روند بهسازی سازه‌ها و طراحی ساختمان‌های مقاوم در برابر بارهای دینامیکی است. ساختمان های بتنی جزو ساختمان‌های متداول در کشور ما هستند، اما به دلیل بی‌توجهی به اصول آیین‌نامه‌های مهندسی و عدم طراحی مناسب و به کارگیری سیستم های سازه‌ای قدیمی و ناپایدار باعث شده تا اکثر این سازه ها غیرمقاوم  یا نیمه‌مقاوم بوده و در برابر زلزله های متوسط و شدید آسیب‌پذیر باشند. لذا استفاده از روش‌های نوینی چون جداسازهای لرزه‌ای و میراگرها ضرورت پیدا می‌کند. این تفکر باعث کنترل پاسخ سازه تحت بارهای دینامیکی شده و بدون اینکه نیاز به مقاوم سازي تک تک عناصر مقاوم سازی ها باشد با تعبیه وسایل و تجهیزات مناسبی در ساختمان باعث کاهش تغییر مکان و بهبود پاسخ دینامیکی سازه می‌شوند. جداسازها به منظور کاستن از پاسخ دینامیکی سازه ها در برابر بارگذاری باد و زلزله استفاده می‌شوند. مکانیزم عملکردی این وسایل به گونه‌ای است که مقدار زیادي از انرژي ورودي به سازه بر اثر بارگذاری دینامیکی، جذب و مستهلک می‌شود. عملکرد این وسایل موجب می‌شود که انرژی دریافتی سایر اعضای سازه‌ای کاهش یافته و در نتیجه تغییر شکل زیادی در آنها ایجاد نشود.