مقاله تحلیلی: آیا معماری می‌ تواند راهکاری برای بحران ارائه کند؟

  این وظیفه شما نیست که دنیا را به‌جایی بی‌عیب و نقص تبدیل کنید اما از این مسئله کاملاً رها و آزاد هم نیستید.

 در پرواز آخرم و درحالی‌که مشغول مطالعه کتابی در مورد معماری بودم، آقایی که کنار من نشسته بود توجه من را با صدای بلند به خود جلب کرد. او با لحنی پدربزرگ مآبانه پرسید که آیا معماران می‌توانند بحران مسکن را حل کنند یا نه؟

پاسخ من این بود: در حال تلاش هستیم اما مسئله پیچیده است.

شاید باید اعتراف کنم که گفتن جمله معماران در حال حل بحران مسکن با بحران تغییرات اقلمی هستند» بسیار اغراق‌آمیز است

توانایی گونه‌ها برای زنده ماندن به دو نکته بستگی دارد: اینکه چقدر متوجه بحران به وجود آمده هستند و اینکه آیا توانایی لازم برای ایجاد ابزار به‌منظور زنده ماندن را دارند یا خیر؟ اخیراً این‌گونه به نظر می‌رسد که فرهنگ ما از «درک بحران» به «غرق شدن در بحران» تغییر پیداکرده و همین باعث می‌شود بجای انجام اقدامات لازم به غرق شدن در احساسات روی آوریم؛ اما این آگاهی از بحران باعث ایجاد فشار به همه ما -یا حداقل کسی که مسئول است- می‌شود. حال باید در عمل ببینیم که آیا سرمان را زیر برف کرده‌ایم تا دنیا از بین رود یا در حال کمک به زنجیره انسانی هستیم؟ 

اغلب معماران عمیقاً با مسائلی که با محیط ساخته‌شده توسط انسان ارتباط دارد (مسکن، آب‌وهوا، تندرستی، سلامت جامعه) مواجه هستند و پرواضح است بسیاری از این مسائل به حد بحرانی رسیده‌اند یا به اقدامات جدی نیاز دارند؛ اما من گمان می‌کنم که ما یک تصور فوق ایده آل از قدرت طراحی برای حل آن‌ها داریم. ما هرروزه با مقاله‌هایی در مورد انواع ساختمان‌ها که می‌توانند بی‌خانمانی را «حل» کند، یا کنفرانس‌هایی در مورد اینکه طراحی می‌تواند بحران آب‌وهوا را حل کند یا سازمان‌های تخصصی که توانایی معماران برای حل اپیدمی تنهایی را می‌ستایند، بمباران می‌شویم.

 این ادعاهای اغراق‌آمیز در واقع تکنیک‌های بازاریابی هستند که پیرامون این حرفه ایجاد شده تا ما را از شک و تردید در مورد ارزش و ضرورت کارمان آزاد کنند.

مسلماً، من بعضی‌اوقات می‌خواهم باور کنم که معماری در این نبردها سلاحی نامناسب دارد. هنوز وقتی با یک بحران مربوط به ساختمان مواجه هستیم -به‌عنوان‌مثال مشکل حاصل از آزبست در مدارس فیلادلفیا- تا وقتی‌که مقامات محلی بودجه لازم برای تعمیرات ساختمان را اختصاص دهند و مسئولین مدارس آن را تقسیم کنند، قدرت طراحی بی‌نظیر یک مدرسه چه اهمیتی دارد؟ معماران می‌توانند محله‌های متراکم طراحی کنند اما تا زمانی که ضوابط محلی متراکم سازی را ممنوع کرده باشند و قیمت خانه‌های تک خانوار فراتر از توانایی مالی خریداران کم‌درآمد باشد، نمی‌توان انتظار داشت که افراد زیادی در چنین محله‌هایی سکونت کنند.

به همین خاطر است که معماران حرفه خود را ترک کرده و به سازندگان (جایی که کنترل و نظارت مالی وجود دارد) یا برنامه‌ریزان (جایی که قدرت سیاسی هست) یا سیاستمداران (درست است که در عمل معماران زیادی وجود ندارد که سیاست‌مدار شده‌اند اما امکانش هست که وجود داشته باشد) می بپیوندند.

قدرت نفوذ یک توسعه‌دهنده/ سازنده، برنامه‌ریز یا سیاست‌مدار ممکن است نسبت به یک معمار متفاوت باشد اما اگر آن‌ها یک راه‌حل جادویی برای حل این بحران‌ها داشته باشند، دست دراز کردن به سمت ماست. حقیقت این است که پاسخ به مشکلات بزرگ احتیاج به راه‌حل‌های اکوسیستمی دارد و این «پاسخ اکوسیستمی» به مشکلات متشکل از برنامه‌ریزی، تأمین مالی، طراحی، ساخت‌وساز و سکونت است.

روش‌هایی که معماری در نقش آن نقش بسزایی دارد، کمتر شناخته شده هشتند. درست همان‌طوری که چندین قرن نقشی که ساختمان‌ها در اکوسیستم محیط‌زیست داشتند را فراموش کردیم - بحران آب‌وهوا - نقشی که معماران می‌توانند برای کارآمدتر شدن این اکوسیستم ایفا کنند را نادیده گرفته‌ایم. 

•  مسئله را باز کنید. قدرتمندترین محصول طراحی، یک فرایند سیستماتیک برای رسیدن به یک راه‌حل است. این فرآیند با تعریف مسئله آغاز می‌شود و هرچه مسئله در ابتدا واضح‌تر تعریف شود، بهتر حل می‌شود. ورودی‌های مکان یک ساختمان معمولی را در نظر بگیرید: خرد اقلیم، الگوی خورشید، ترکیبات خاک، توپوگرافی، چشم‌انداز منطقه، الگوی ترافیک، سیستم ساخت‌وساز محلی، مشخصات محله و مواردی دیگر. معماران در خلال فرآیند طراحی خود این عوامل را تحلیل، اولویت‌بندی و ترکیب می‌کنند. تصور کنید ورودی‌ها را تا جایی گسترش دهیم که سؤالات مستقیمی پیرامون بحران‌های بزرگ‌تر را شامل شود و در اولویت‌بندی‌ها مربوط به تعریف مسئله اثرگذار باشد.
• سریع‌تر وارد میدان شوید. البته که ممکن است ما در ابتدا راه‌حلی ارائه ندهیم (مانند پیشنهاد سایت یا بودجه)، اما توانایی داشتن تفکر جامع و دقیق به‌طور هم‌زمان می‌تواند ما را بهتر به این سمت هدایت کند که از ابتدا درک کنیم جزئیات چطور به در سطح بزرگ تأثیرگذار خواهند بود. در این صورت می‌توانیم از مکان و بودجه بهتری استفاده کنیم.
• دیدگاه‌های مختلف را در نظر بگیرید. همه دیدگاه‌هایی که زندگی‌های متفاوتی را تجربه کرده‌اند؛ دیدگاه‌هایی که تمایل دارند قواعد را به چالش بکشند؛ دیدگاه‌هایی که شهامت خوش‌بینی دارند، در نظر بگیرید.
• انگیزه‌ها را دریابید. حتی وقتی‌که معماران تصمیم‌گیرنده نهایی نیستند، ما می‌توانیم مشاورانی قابل‌اطمینان و از عوامل تأثیرگذار بر تصمیم‌گیری باشیم. می‌توانیم با درک انگیزه‌های تصمیم‌گیرندگان آن‌ها را به تصمیمات بهتر سوق دهیم و سپس به‌صورت خلاقانه آن انگیزه‌ها را به اهدافی که منشأ مشکلات بزرگ‌تر هستند گره بزنیم. 
•  درباره مقیاس محلی اطلاعات کسب کنید. اعتماد تام بر تعمیم یک بحران هنگام تنظیم برنامه‌ها در کمترین حالت بی‌فایده و در بدترین حالت مضر خواهد بود. هر ساختمانی که طراحی می‌کنیم در یک مکان با مشخصات منحصربه‌فرد قرار دارد. به‌طور ویژه، کاهش اثرات تغییرات اقلیمی نیازمند دانش و آگاهی از شرایط محلی و منابع محلی است. دانش و آگاهی در سطح محلی همچنین به معنای صرف زمان برای شناخت احتیاجات، ترس‌ها و رؤیاهای افرادی است که در آنجا زندگی می‌کنند.
• از ابزار و توانایی‌های خود استفاده کنید. با درک دقیق‌تر ابزارهای موجود، می‌توانیم به‌طور مؤثرتری از آن‌ها استفاده کنیم. آیین‌نامه‌های ساختمانی و منطقه بندی بخش‌هایی هستند که در آن‌ها به‌ندرت خلاقیت جریان دارد، اما اگر ما با زیروبم آن آشنا شویم، می‌توانیم به راه‌حل‌هایی برسیم که اجازه ساخت واحدهای مسکونی بیشتر در یک قطعه زمین را می‌دهد و به این صورت هزینه به ازای هر واحد را کاهش داده و برای افراد بیشتری سرپناه تأمین کنیم. 
• قدرت تجسم را دست‌کم نگیرید. معمارها بیشتر وقت خود را صرف نگاه به آینده می‌کنند: این فضا، چطور به نظر خواهد رسید؟ مهندسان و اقتصاددانان و متخصصان آمار شاید قادر باشند تحلیل کمی ارائه دهند اما معمارها مسائل را به‌صورت کیفی تحلیل می‌کنند. آن‌ها می‌توانند امید را برانگیزند که ابزاری مهم در غلبه بر موانع و دلسردی‌هایی است که برای دستیابی به آینده بهتر با آن مواجه می‌شویم.
• قدرت روایت را نیز دست‌کم نگیرید. Ned Cramer، سردبیر مجله معماری، سرمقاله‌ای را در سال 2017 با عنوان «معماری به‌عنوان پادزهر» نوشت. وی اظهار داشت که اگر تمرکز خود را روی قدرت تحول آمیز عملکرد یک ساختمان افزایش دهیم - به خصوص در مورد مصرف منابع، رشته ما اهمیت بیشتری خواهد یافت.
•  (طراحان) باید نشان دهند که معماری قابلیت دستیابی به چه چیزهایی را دارد. ما باید با شور و اشتیاق وافر ساختمان‌های مسکونی هوشمند و کارا عرضه کنیم؛ و با انجام این کار، ما راهی برای آینده بهتر نشان خواهیم داد. در واقع، چگونگی نحوه کارهایی که انجام می‌دهیم، یک مورد مهم است. افراد غیر معمار، مانند شخصی که در هواپیما کنار من نشسته بود، غالباً ممکن است تعجب کنند که چرا «طراحی» اهمیت دارد.
• روی جزئیات وقت بگذارید. ما باید برای تمرکز روی جزئیات وقت بگذاریم، نه به خاطر اهداف پوچ و خودخواهانه بلکه به این خاطر که جزئیات بیشتری تحت کنترل ما باشند و اثرات آن‌ها را به‌سرعت شناسایی کنیم. به‌عنوان‌مثال، معماران مسئول تعیین نوع مصالح ساختمان هستند و اگر ما بدانیم که چه مصالحی بیشترین تأثیر را در کاهش تولید کربن یا افزایش کیفیت هوای داخل منزل دارند، در مواقعی که منابع مالی محدود است می‌توانیم روی اولویت‌ها تمرکز کنیم.

به‌منظور پیاده‌سازی راه‌حل‌ها باید تغییراتی سیستماتیک در سیاست، اقتصاد و اکوسیستم‌های اجتماعی که ما در آن‌ها فعالیت داریم ایجاد شود که این تغییرات تنها از طریق آموزش، حمایت و سازمان‌دهی و اقدامات سیاسی امکان‌پذیر است. باید توجه داشت که ما علاوه بر اینکه نباید هرگز مسئولیت‌هایمان را به‌عنوان یک شهروند نادیده بگیریم، باید به‌عنوان یک معمار به سازمان‌دهی، آموزش و ایجاد انگیزه برای سایر شهروندان در جهت پیاده‌سازی تغییرات کمک کنیم. 

طراحی یعنی قدرت، اما باید به یک نکته توجه کرد: ظرفیت آن ارتباط نزدیکی با اکوسیستمی که با آن در ارتباط است، دارد. یادآوری موقعیت ما در یک اکوسیستم به ما کمک می‌کند که بفهمیم در اکوسیستم تنها نیستیم؛ اما اگر به وجدان خود مراجعه کنیم می‌بینیم که باید به سمت اقدامات و راه‌حل‌های مؤثر حرکت کنیم.

 منبع

نوشته شده توسط تیم مترجمین موسسه 808

اگر دوست دارید به تیم مترجمین 808 بپیوندید، با ما تماس بگیرید.

دریافت فایل PDF مقاله برای اعضای VIP رایگان است. سایر کاربران با پرداخت ۵۰۰ تومان می توانند اقدام به دریافت این فایل کنند.