سازه‌های مهندسی باید به نحو ایمنی بتوانند در مقابل بارهای وارده مقاومت نمایند.
در كنار معیار مقاومت, سازه باید سختی جانبی كافی داشته باشد تا تغییر شكل‌های بیشتر از حد مجاز در آن ایجاد نگردد.

مقاومت و سختی یك سازه بستگی به آرایش هندسی اعضاء، مشخصات هندسی مقطع اعضاء و مصالح بكار رفته دارد.

مفهوم سختی 
در یك تعریف كلی، مقاومت در مقابل تغییر مكان سختی نام دارد.
روش محاسبه سختی نیز بدین صورت است كه اگر برای تحلیل سازه، تغییرمكان‌های سازگار شامل انتقال‌ها ودوران‌ها به عنوان مجهول انتخاب شوندو سپس شرایط تعادل نیروها در گره‌های سازه اعمال گردد; معادلاتی بدست خواهند آمد كه مجهولات آن‌ها تغییر مكان‌ها و ضرایب آن‌هاضرایب سختی ساختمان می‌باشد.

تعریف ضریب سختی
عبارتست از نیروی متناظربا درجه آزادی به ازای تغییر مكان واحددر درجه آزادی، وقتیكه تغییر مكان در سایر درجات آزادی برابر صفر باشد.
روش شیب افت یك نمونه از این روش در تحلیل كلاسیك سازه‌ها است.
همچنین اغلب برنامه‌های موجود تحلیل سازه‌ها بر پایه روش سختی قرار دارد.

انواع سختی‌ها

• سختی محوری: سختی محوری میله‌ای به طول L وسطح مقطع A ومدول یانگ E
• سختی خمشی: این سختی تنها تغییر مكان‌های ناشی از خمش را در نظر می‌گیرد
• سختی برشی: این سختی شامل تغییر مكان‌های ناشی از برش می‌باشد. این سختی برای سازه‌های با تغییر شكل برشی قابل ملاحظه مانند دیوار برشی

سختی سازه
یك سازه به هر دلیلی كه مرتعش می‌شود تغییرشكل آن یكی از حالات زیر یا تركیبی از آنها خواهد بود.

• تغییر شكل محوری: ارتعاش یك بلوك صلب روی خاك
• تغییر شكل خمشی: ارتعاش سازه‌های بلند مانند ارتعاش یك دود كش بلند.
• تغییر شكل برشی: ارتعاش افقی یك ساختمان چند طبقه كه به وسیله تیرهای صلب كف در ترازهای مختلف به یكدیگر اتصال دارند.
• تغییر شكل پیچشی: پیچش یك ساختمان با سختی‌های متفاوت

بطور كلی شكل و نوع ارتعاشی یك سازه بستگی به چگونگی پخش جرم وسختی سازه و شرایط تكیه‌گاهی دارد.