مقاله تحلیلی: طراحی مهندسی سیستم کف سازی با در نظرگیری عوامل مؤثر بر ایجاد عایق صوتی

اغلب افراد انتظار دارند در محل زندگی‌شان آرامش و سکوت برقرار باشد و به‌نوعی از صداهای اطراف در امان باشند. در این مقاله نحوه مهندسی تیرچه‌های بستر کف و سیستم کف در ساختمان‌های فولادی سرد نورد شده بررسی می‌شوند.

اغلب افراد انتظار دارند در محل زندگی‌شان آرامش و سکوت برقرار باشد بنابراین چگونه می‌توانید تیرچه‌های بستر کف و سیستم کف سازی در ساختمان‌های فولادی سرد نورد شده را مهندسی کنید؟

پاسخ طراحی کف‌های CFS با جرم بیشتر است. شما باید فاصله تیرچه‌ها، کانال‌های میراگر و چند عامل دیگر را در نظر بگیرید؛ اما ابتدا باید اصول انتقال صوت را درک کنید.

صوت ارتعاش است. صوت به شکل حرکت موج از طریق هوا، مایعات و جامدات مثل تخته چندلا، پنل گچی و قاب CFS منتقل می‌شود. کریستوف هولر که یک متخصص آکوستیک است، به دو نوع صوت در ساختمان اشاره می‌کند:

1. صوت هوابرد از طریق هوا منتقل می‌شود. می‌تواند از دیوارها و کف‌ها عبور کند و در فضاهای اطراف دوباره منتشر شود، همان‌طور که در شکل زیر نشان داده شده است.
2.  صوت ضربه‌ای (صوت ایجاد شده توسط سازه) شامل تحریک مکانیکی پارتیشن‌ها است، اگرچه برخی از این صداها درنهایت توسط هوا ایجاد می‌شوند. صوت ضربه‌ای از صدای پا، تردمیل یا جابه‌جایی مبلمان نشات می‌گیرد.

 همان‌طور که در این نمودارها ذکر شد، صوت هوابرد و صوت ضربه‌ای به دو طریق انتقال می‌یابند:

1. انتقال مستقیم صوت از میان پارتیشن‌های جداکننده
2. انتقال صوت از طریق مسیرهای دیگر، مانند کف یا سقف مشترک و محل اتصال آن‌ها

مهم است که بدانید چگونه صوت در ساختمان انتقال می‌یابند؛ اما مهندسان چگونه می‌توانند انتقال صدا را در کف سازی CFS به حداقل برسانند؟

راه‌حل جرم است

طبق گفته هولر، جرم بستر کف بیش از هر چیز دیگری در کنترل سروصدا مهم است. هرچقدر جرم طبقات و دیوارهای جداکننده سنگین‌تر باشد، عایق صدای بین واحدها بهتر است؛ و ازاین‌رو، ایده آل است که تا جایی که ممکن است وزن بیشتری برای هر طرف تیرچه‌ها در نظر بگیریم.

• در بالای تیرچه‌ها، دو لایه OSB یا تخته چندلا، استهلاک صوت بهتری نسبت به یک لایه فراهم می‌کنند.
• زیر تیرچه‌ها، تخته گچی دو لایه، انتقال صوت را بهتر از یک درای وال کاهش می‌دهد.

فاکتورهای جداسازی

جداسازی کف CFS با دو روش اصلی زیر صورت می‌پذیرد:

1. فاصله تیرچه‌ها. تا جایی که الزامات سازه‌ای اجازه می‌دهد فاصله بین تیرچه‌ها را افزایش دهید.  برای استهلاک صدا، بیست‌وچهار اینچ بهتر از 16 اینچ است. هوا به‌عنوان یک بافر صدا عمل می‌کند. هرچه حفره بزرگ‌تر باشد، بافر بزرگ‌تر است و اثر جداسازی نیز بیشتر است. این امر مخصوصاً در صورتی درست است که عایق‌های فیبری حفره‌های تیرچه را پر کنند.
2.  کانال‌های میراگر. کانال‌های میراگر به یک سقف متشکل از پنل‌های گچی (دیوار) متصل می‌شوند و به‌عنوان عایق صوت عمل می‌کنند. تأمین عایق صوتی تنها با سرهم کردن سقف و کف و بدون استفاده از کانال‌های میراگر دشوار است.

تیرچه‌های عمیق

 انواع گوناگونی از پروفیل‌های CFS به لحاظ عمق، پهنا و ضخامت در بازار موجود است. بعضی از پروفیل‌ها دارای لبه و برخی فاقد آن هستند. فاکتور مربوط به استهلاک صوت، عمق تیرچه است.

هرچه تیرچه‌ها عمیق‌تر باشند، به‌طورکلی عایق‌بندی صدا بهتر خواهد بود. ضخامت تیرچه‌ها کم‌تر امپدانس سروصدا را تحمل می‌کند، بنابراین شما باید به‌طور عمده بر روی عمق و فاصله بین تیرچه‌ها تمرکز کنید.

منبع

 نوشته شده توسط تیم مترجمین موسسه 808

اگر دوست دارید به تیم مترجمین 808 بپیوندید، با ما تماس بگیرید.

دریافت فایل PDF مقاله برای اعضای VIP رایگان است. سایر کاربران با پرداخت ۵۰۰ تومان می توانند اقدام به دریافت این فایل کنند.