مقاله تحلیلی: مجموعه معابد انگکور وات (Angkor wat)

انگکور وات مجموعه‌ای از معابد مذهبی در کلمبیا است که در زمینی به مساحت ۴۰۲ جریب قرار دارد. این معابد بزرگ‌ترین بنای مذهبی در جهان محسوب می‌شوند و می‌توان از آن به عنوان بهترین نمونه معماری کلاسیک خِمر (امپراتوری خمر یکی از حکومت‌هایی است که بین سده‌های ۸ تا ۱۲ میلادی در جنوب شرقی آسیا وجود داشت) یاد کرد.

شاه سوریاوارمان دوم پس از بر تخت نشستن در سال ۱۱۱۳ ساخت و ساز این بنا را آغاز کرد. معماران و طراحان این بنا ناشناس باقی مانده‌اند. این بنا، معبدی هندو از خدایگان ویشنو است. با این حال در اواخر قرن ۱۲  این بنا به معبد بودائی بدل شد.

در قرن بیستم بود که انگکور وات در دنیا شناخته شد و معابدش تبدیل به سمبلی برای کامبوج شدند، به طوری که امروزه از جاذبه‌های توریستی این کشور محسوب می‌شوند.

طراحی و ساخت

مجموعه معابد توسط خاک‌ریز یا خندقی به شکل مستطیلی به ابعاد ۱.۵ در ۱.۳ کیلومتر احاطه شده است. برای دسترسی به معابد یک جاده ماسه سنگی از سمت چپ خاک‌ریز وجود دارد. نوک تیز، برج‌هایی به شکل نیلوفر آبی و راهروهای اصلی متصل به محوطه‌ها و تراس‌های صلیب شکل؛ از ویژگی‌های معماری خمر هستند.

هرم اصلی شبیه به سه تراس پله‌ای شکل است که تمام اطراف آن با پله محصور شده است. ارتفاع هر قلعه ۵۵ متر است.

معماران این معابد از مهارت استفاده از ماسه سنگ به عنوان یک مصالح ساختمانی در ساخت این مجموعه بهره‌مند بودند. در این مجموعه از ۵ تا ۱۰ میلیون بلوک ماسه سنگی استفاده شده است که وزنی بیشتر از ۱.۵ تن دارند. این بلوک‌ها به وسیله قایق‌هایی در رود سیم ریپ کامبوج از کوه‌های ۵۰ کیلومتر دورتر به این محل منتقل شدند. کتیبه‌های کشف شده حاکی از آن است که ساخت این مجموعه معابد با استفاده از ۳۰۰۰۰۰ کارگر و ۶۰۰۰ فیل انجام شده است.

بلوک‌های ماسه سنگی از المان‌های سازه‌ای قابل مشاهده در این بنا هستند. از نوعی خاک رس محلی به نام لاتریت برای پوشاندن المان‌های سازه‌ای در دیوارهای خارجی استفاده شده است. ماده‌ای که برای چسباندن بلوک‌ها و روی هم قرار دادن آن‌ها استفاده شده، به طور دقیق مشخص نیست. با این حال اعتقاد بر این است که از نوعی صمغ یا رزین طبیعی یا آهک هیدراته برای این منظور بهره گرفته شده است.

در داخل برای کار گذاشتن سنگ‌های صاف از تکنیک درزهای (مفصل یا بند) بسیار محکم بدون ملات استفاده شد. شواهد نشان می‌دهد که برای سر هم کردن اجزای سازنده این معابد از چند فیل، طناب‌های محکم، قرقره و داربست‌های بامبویی استفاده شده است.

انگکور وات به خاطر جزئیات نمادینش مشهور است. نزدیک به ۲۰۰۰ مترمربع نقش برجسته بر روی بلوک‌های ماسه سنگی حک شده است و ۲۰۰۰ تصاویر هنری از رقصنده‌های آسمانی بر روی آن‌ها دیده می‌شود.

پس از ساخت

پس از مرگ شاه سوریاوارمان دوم این معبد توسط جایاوارمان هفتم به معبدی برای بودائی‌ها مبدل شد. جذابیت این معابد در غرب پس از انتشار نوشته‌های هنری ماهوت (که یک نویسنده ناتورالیسم فرانسوی بود) در سال ۱۸۶۰ آغاز شد.

اقدامات حفظ و نگه داری از این معابد به دست فرانسوی‌ها در قرن بیستم شروع شد و تا چند دهه ادامه داشت تا از وارد شدن آسیب به سازه در مقابل رشد گیاهان و قارچ‌ها، حرکت زمین، جنگ و غارت جلوگیری شود. این اقدامات به مدت ۲۰ سال به دلیل آغاز جنگ داخلی کامبوج متوقف شد. در سال ۱۹۲۰ انگکور وات به عنوان یک میراث جهانی در یونسکو ثبت شد.

منبع

نوشته شده توسط تیم مترجمین موسسه 808

اگر دوست دارید به تیم مترجمین 808 بپیوندید، با ما تماس بگیرید.

دریافت فایل PDF مقاله برای اعضای VIP رایگان است. سایر کاربران با پرداخت ۵۰۰ تومان می توانند اقدام به دریافت این فایل کنند.