یادداشت تحلیلی: بگذارید نفس بکشم!

یادداشت تحلیلی: بگذارید نفس بکشم!

مقدمه:

این روز ها مردم آمریکا با شنیدن عبارت "بگذارید نفس بکشم" به یاد صحنه کشته شدن جورج فلوید و تبعیض نژادی که سال ها در این کشور از دوران برده داری به ارث مانده می افتند اما ما با شنیدن این عبارت یاد تمام دردهایمان می افتیم! یاد تمام فرصت هایی که این سال ها از ما گرفته شد. یاد غم غربت اجباری امان، یاد آزادی های نداشته امان در داخل کشوری که مارو از خود نمیداند و حتی حق داشتن اعتراضاتی شبیه به این مسالمت آمیز را هم به ما نمیدهد، و یاد درد تبعیض غرب که سالهاست به ما برچسب جهان سومی بودن میزند.

برای ما جهان سومی ها نفس کشیدن یعنی نوشتن و خلق ارزش، به این معنی که نگذاریم جرات قلم به دست گرفتن و نوآوری در وجودمان خشکانده شود. نگذاریم هر روزمان درگیر حل مشکلات ناخواسته ای شود که خود در ایجاد آن نقشی نداشته ایم ، نگذاریم ذهنمان درگیر حل بدیهی ترین نیاز های زنده بودنمان شود تا نتوانیم فرصت ارزش آفرینی داشته باشیم.

بنابراین بگذارید نفس بکشم تا ینویسم تا حس کنم هنوز زنده ام و میتوانم اثر گذار باشم...

 

چرا این روز ها نفس کشیدن سخت تر از گذشته شده است؟

این موضوع را میتوان از دو بعد داخلی و بین المللی دید:

الف) عرصه بین المللی:

وقتی صحبت از نژاد پرستی میشود ذهن ها سمت سیاه و سفید میرود اما نژاد پرستی یعنی بی اهمیت شمردن حق سرنوشت مردم کشوری که تنها به جهت اختلاف ایدئولوژیگ با حاکمان آن کشور آنها را از حقوق طبیعی انسان بودنشان محروم کرده اند:

  • لغو قراردادهای تجاری شرکت های داخل ایران با کشور های آمریکایی و اروپایی
  • محدودیت در صدور ویزا برای تردد و تجارت بین الملل 
  • مسدود شدن برخی از اکانت های تجاری شرکت های ایرانی در شبکه های اجتماعی 
  • محدودیت در داد و ستد مالی و آزاد
  • و حتی محدودیت در موارد کوچکی چون ساخت Apple ID با شماره تماس ایرانی!

مردمی که امروز در آمریکا به خیابان ها آمده اند و به سال ها تبعیض نژادی سیاه پوستان معترضند بعضا همان هایی هستند که با رای خود رئیس جمهوری را برگزیدند که اجازه صدور فرمان تحریم حکومت کشوری با هدف تاثیر در زندگی میلیون ها نفر مردم این کشور را داده است. آیا همین معترضان تا به امروز سابه لگد این فشار ظالمانه تحریم را بر روی سر ملت بیگناه ایران ندیده اند؟

ب) عرصه داخلی:

موارد ذکر شده در مورد قبل فقط اندک موارد از بیشمار تاثیرات خارجی است که تحریم های بین المللی دولت آمریکا بر زندگی مردم کشورمان اثر گذاشت اما آنچه بیشتر باعث تنگی نفس ما شده در درون خود این کشور است: انتخاب های ناصحیح مسئولین در بین گزینه های بد و بدتر، فساد دولتی ، رانت سیستماتیک، تورم ، عدم ثبات اقتصادی سیاسی ، قطعی اینترنت ، خشونت در مقابل اعتراضات و عدم صداقت مسئولین با مردم و خیلی موارد دیگر. این موارد در شرایط بحران متاسفانه منجر به تفکیک مردم بین خودی و غیرخودی شده که خود منجر به درد فزاینده در داخل این کشور گردیده است.

چند ماه پیش از حس غربتم در وطن در همایشی صحبت داشتم که در این صفحه میتوانید فایل ویدئویی آنرا مشاهده بفرمایید. در چنین شرایطی آیا میتوان در این کشور نفس کشید؟

 

نفس بکشم که چه شود؟

بین سال های 90 تا 92 تقریبا هر هفته یادداشت هایی بیشتر به شکل دل نوشته در 808 منتشر میکردم ، بعد از وقفه ای کوتاه به خاطر سربازیم ، این یادداشت ها را از سال 95 تا 97 با رویکردی اینبار تخصصی و تحلیلی در صنعت ساختمان بین المللی ادامه دادم ، متاسفانه سال 98 با اتفاقات عجیب غریبی که در کشورمان رخ داد و درگیری های کاری متعاقب اون و همزمان رونمایی سایت انگلیسی زبان 808 که وقتم را هم بیشتر به خودش اختصاص داد فرصتی برای نوشتن پیدا نکردم اما سال 99 همزمان با کرونا و نیاز داخلی مردم کشورمان در اوج نابرابری های عدالت اجتماعی بین المللی و در راستای مسئولیت اجتماعی 808 تصمیم گرفتم تا تمرکزم را از دوباره به سایت فارسی 808 برگردانم و مجدد دست به قلم شوم اما اینبار با رویکردی متفاوت از دو برهه زمانی قبل ، دوست دارم از وجهه مستقل بودن 808 درنوشته هام بیشتر استفاده کنم با ترکیبی از آنچه این روزها در اطرافم با تمام هوش و حواسم میبینم و لمس میکنم و با درس از تاریخ به آیندگان بگویم حداقل از دید خودم این روز ها ملت ایران چه از روزگار میکشند. شاید هفته ای یک یاداداشت بنویسم یا شاید کمتر و بیشتر ، معلوم نیست اما هرطور شده میخوام بنویسم چون امسال بدجور به نفس کشیدنم بیشتر از قبل نیاز دارم.

این روز ها بیشتر از هر زمانی احساس میکنم که پر از حرف هستم و اگر این حرف هارو امروز به زبان نیاورم خفه میشوم! میخواهم با نوشتن، عقاید حبس شده ذهنم را خالی کنم میخواهم با نوشتن نفس بکشم!

پس بگذارید نفس بکشم و بنویسم برای آیندگان که بدانند اوضاع در این روزگار چگونه بوده است. چراکه #ما_مسئولیم

 

یادداشت های تحلیلی اخیر:

درباره نویسنده
عکس‌های mojtaba808

مجتبی اصغری سرخی

مجتبی اصغری هستم ، پژوهشگر،محقق و نویسنده حوزه صنعت ساختمان ، دیوانه ای که فکر میکند میتواند دنیا را تغییر دهد ، علاقه عجیبی به وب و IT دارم. از درون دانشگاه متوجه به علاقه همزمان تکنولوژی و مهندسی عمران در خودم شدم و سعی کردم در حرفه آینده خودم این دو علاقه مندی رو با دو توانایی دیگرم در آموزش و کارآفرینی ادغام کنم و ماحصل اون شد 808 (از مهر ماه 86) و امروز امیدوارم تونسته باشم در صنعت ساختمان کشورمون با کمک همکارانم در شبکه اجتماعی 808 تغییری ایجاد کرده باشم.
  • برای ارسال دیدگاه وارد شوید یا ثبت نام کنید .