یادداشت تحلیلی: ادغام استارتاپ های تخصصی صنعت ساختمان، چالش ها و فرصت ها

یادداشت تحلیلی:  ادغام استارتاپ های تخصصی صنعت ساختمان، چالش ها و فرصت ها
یادداشت تحلیلی:  ادغام استارتاپ های تخصصی صنعت ساختمان، چالش ها و فرصت ها

استارتاپ تعریفیست برای آندسته از فعالیت های تکنولوژی محور همراه با ریسک بسیار و با عدم قطعیت در سرانجام کار.

 این تعریف البته مربوط به روزهای عادی جامعه است نه وقتیکه که طی 6 ماه دوم سال 98 همه بلایای زمینی و آسمانی بر ما یکجا نازل شد واین عدم قطعیت ها را چند برابر کرد.

ما هم در صنعت ساختمان از این قبیل استارتاپ ها کم نداریم  استارتاپ هایی در رشته های عمران و معماری ، طراحی داخلی ، هوشمند سازی ، مدیریت ساختمان ، بخش املاک  و حتی استارتاپ های فعال در حوزه آموزش.

به جهات اخلال گرا بودن ماهیت استارتاپ ها طبیعتا نبایست انتظار داشت که در حالت عادی با باقی فعالیت های جامعه لزوما همسو باشند و خوب این به درک نشدن کار و هدف نهایی استارتاپ می انجامد. بنابراین تا استارتاپ طور کامل به سرانجام نرسد و همه از جمله مشتریان و اطرافیان نتیجه نهایی محصول را مشاهده نکنند نمیتواند انتظار درک درست از سوی جامعه پیرامونی خود  و حتی جذب سرمایه از سوی سرمایه گذار را داشته باشد.

برای تسریع در رسیدن به زمان بلوغ، یک استارتاپ نیازمند صرف هزینه های زمانی و مالی همزمان مبارزه با ذهن سنتی جامعه اطراف خود در جهت فرهنگ سازی و ایجاد نگرش جدید پیرامون فعالیت استارتاپ خود است ، اگر در شرایط بحران های اقتصادی همچون بحران ناشی از کرونا نتوانیم برای رشد این نهال، هزینه مالی کنیم به نحویکه متناسب با درآمد فعلی استارتاپ هزینه آنرا دهیم و رشد تدریجی خود را حفظ کنیم بنابراین میبایست بگذاریم تا زمان کار خودش را بکند.

اینجاست که در شرایط روبرو شدن با بحران های جامعه از قبیل همین بحران کرونا، وقفه های زمانی ناخواسته ای در کار استارتاپ ایجاد میشود تا آنجا که ناگذیر به اخذ تصمیمی برای آینده استارتاپ حود میشود. در این یادداشت با هم برخی از این تصمیم ها را در سه تیتر زیر بررسی میکنیم:

  • لزوم تعیین استراتژی خروج برای استارتاپ ها در بحران های اقتصادی
  • آینده وبسایت ها و اپلیکیشن های فعال در صنعت ساختمان کشور در پسا کرونا
  • نقش استارتاپ ها در قبال هم جهت کمک به عبور از بحران پیش رو

 

آسمان صاف بود و باد ملایم بهاری به ما لذت از زیستن را یادآور میشد همه چی در آرامش بود ، تو یه شرکتی کارمند بودیم یا هنوز درسمون کامل از دانشگاه تمام نشده بود و ترم های آخر بودیم یا یه کسب و کار خصوصی داشتیم که داشت خوب کار میکرد و ازش یه درآمد مازاد خوبی هم پس انداز کرده بودیم، یه روز تو همین حین لذت بردن از این آرامش وقتیکه زیر درختی دراز کشیده بودیم و به زیبایی های آسمون نگاه میکردیم تو افکارمون به خودمون میگفتیم خوب تاثیر ما تو این دنیا چیه و چطوری میتونیم زندگی مردم جهان رو تغییر بدیم چطوری میتونیم یه آدم تاثیرگذار برای اطرافمون باشیم یهو یه سیب از بالا درخت افتاد و ناگهان ایده ای به ذهنمون رسید، تمام وجودمون پر از شور و شوق شد طوریکه حاضر شدیم از درآمد فعلیمون بخشی رو خرج کاری کنیم که با تمام وجود دلمون میخواست به انجام برسونیم ، هزینه تیم فنی ، تبلیغات  ، اجاره دفتر و خیلی موارد دیگه و هر روز هزینه کردیم و امید داشته باشیم یه روز نتیجه نهایی رو ببینیم. یهویی آسمون طوفانی شد ورق برگشت...

این داستان شروع تمام استارتاپ هاست فرقی ندارد در کجا  و در چه صنعت و  چه موضوع استارتاپی ، نکته مهم اینجاست که این آرامش لحظه ای که اون روز زیر درخت سیب داشتیم برای ما در ایران مربوط به فقط اون لحظه بود و از فرداش دلار یهویی 5 برابر شد! ، تحریم آمریکا شروع شد!، اینترنت قطع شد! هواپیما تو آسمون ساقط شد! کرونا اومد و خیلی چیزای دیگه و اون شرکتی هم که تا اون روز توش استخدام بودیم یهویی گفت خوب بسه من دیگه نمیتونم اینجارو با این هزینه ها اداره کنم بنابراین تعدیل!

 هرکدوم ما زمانی تو برهه ای از سن خود آرمانگرا بودیم و طبیعتا در زمانی که همه چی داشت به شکل نرمال خودش در جامعه اطرافمون پیش میرفت تصمیم گرفتیم کاری بر اساس دل خود از رو ایده و خلاقیتمون راه بندازیم  تا تاثیر خودمونو رو زمین برا مردم ایران و جهان از خودمون به جا بگذاریم و برای این منظور هم خیلی شاید تصویر روشنی از همان روز اول از آینده این کار تو ذهنمان نداشتیم و فقط عشق و علاقه شخصیمون به شکلدهی این ایده بود که مارو به جلو هدایت میکرد.

الان این سوال مطرح است که اگر در میانه راه با مشکلاتی خارج از کنترل و اراده خودمان روبرو شدیم که به تنهایی از عهده حل آنها نتوانستیم بر بیاییم تکلیف این کارمون که الان اندازه بچمون بهش دل بستیم چه خواهد شد؟

تعیین استراتژی خروج برای هر استارتاپی جزو ضروریات است به نحویکه بتواند در شرایط بحرانی در صورت لزوم تصمیمات مهمی اخذ کند و خودش را همسو با آن کند. یکی از استراتژی های خروج میتواند ادغام و مرج با شرکت های دیگر این صنعت باشد که بتوانند با واگذاری بخشی از سهام خود با هم همراستا شوند و به صورت برد برد همکاری داشته باشند.

همانطور که در شکل بالا مشاهده میکنید تنها 8% استارتاپ ها حاضر به خروج و جذب به استارتاپ دیگری که فعالیت مشابهی دارد میشوند. خوب طبیعست همه ما دارای نوعی اگو هستیم که مانع از این  میشود با افرادی که شاید فکر میکردیم یه زمانی با آنها در حال رقابت هستیم امروز شریک شویم ، اما شاید بد نباشد به این موضوع توجه داشته باشیم.

ما تو 808 آماده همکاری با همه استارتاپ های فعال در صنعت ساختمان کشور هستیم که در این شرایط احتمالا تصمیم به واگذاری بخشی از سهام در ازای استفاده از امکانات شبکه اجتماعی 808 را دارند.

شبکه اجتماعی 808 از بخش های متنوعی روبروست، فروشگاه ، آموزشگاه ، کاریابی و خیلی موارد دیگر ، زیرمجموعه هایی که خود به شکل یک استارتاپ مجزا اما در استفاده همزمان از دیتای مرکزی که همان پروفایل اعضای این شبکه اجتماعی است در جهت خلق ارزش یکپارچه که همان ثبت اطلاعات کامل از اعضای جامعه مهندسی کشور است تعریف می شود. ما نیز جهت بهبود عملکرد هریک از زیرمجموعه های سایت در این بخش ها اتفاقا به دنبال همکارانی از استارتاپ های فعال در این حوزه ها هستیم تا با حفط نام و برند این استارتاپ ها با هم در هریک از این زیر مجموعه ها به صورت برد برد همکاری داشته باشیم. از این رو از همه علاقمندان به همکاری از مدیران استارتاپ های فعال در صنعت ساختمان دعوت میکنیم تا نگرشی نو به این قبیل همکاری ها داشته باشند.

با هم رشد کنیم...

مطالب مرتبط:

درباره نویسنده
عکس‌های mojtaba808

مجتبی اصغری سرخی

مجتبی اصغری هستم ، پژوهشگر،محقق و نویسنده حوزه صنعت ساختمان ، دیوانه ای که فکر میکند میتواند دنیا را تغییر دهد ، علاقه عجیبی به وب و IT دارم. از درون دانشگاه متوجه به علاقه همزمان تکنولوژی و مهندسی عمران در خودم شدم و سعی کردم در حرفه آینده خودم این دو علاقه مندی رو با دو توانایی دیگرم در آموزش و کارآفرینی ادغام کنم و ماحصل اون شد 808 (از مهر ماه 86) و امروز امیدوارم تونسته باشم در صنعت ساختمان کشورمون با کمک همکارانم در شبکه اجتماعی 808 تغییری ایجاد کرده باشم.
  • برای ارسال دیدگاه وارد شوید یا ثبت نام کنید .