برای طراحی یک سازه ی مقاوم در برابر زلزله، باید نیروهای وارد به سازه را مشخص کرد. نیروهای ناشی از زلزله در یک سازه به عامل های زیادی بستگی دارد؛ مانند: بزرگی و سایر مشخصات زلزله، فاصله از مرکز زلزله، شرایط زمین ساختی منطقه و نوع سیستم مقاوم در برابر نیروهای زلزله. قابل ذکر است که حتی اهمیت  سازه نیز ممکن است، در نیروی زلزله‌ی طراحی تاثیر بگذارد.

در آیین نامه‌ها معمولا دو روش  برای تعیین بار زلزله وجود دارد؛ روش تحلیل استاتیکی معادل و روش تحلیل دینامیکی.

آیین‌نامه، تراز ایمنی را که از آن انتظار می‌رود مشخص می‌کند. بسیاری از آیین‌نامه‌ها به وضوح بیان می‌کنند که استاندارد‌های آن ها حداقل ظوابطی می‌باشد که برای حفاظت جان انسان‌ها لازم است؛ و نمی‌تواند جلوگیری از ضمانت را تضمین نماید.

نیروهای آیین نامه‌ای به طور معمول کم‌تر از نیروهایی است که در یک زلزله‌ی بزرگ ممکن است به سازه وارد شود؛ زیرا سازه برای تحمل نیروهای آیین نامه‌ای بر اسا تنش‌ها و تغییر شکل‌های مجاز طراحی می‌شود. این تنش‌ها تغییر شکل‌های مجاز بسیار کمتر از ظرفیت نهایی سازه است. بنابراین فرض می‌شود که سازه نیروهای بزرگتر از نیروهای آیین‌نامه‌ای را که می‌تواند تحمل کند، به گونه‌ای که امنیت جانی تضمین شود؛ ولی ممکن است خسارت سازه‌ای ایجاد شود.

منبع: بارگذاری سازه‌ها، داود مستوفی‌نژاد