برج میلاد یک برج چندمنظوره است که در منطقه ۲ تهران و در جنوب شهرک غرب و شمال گیشا ساخته شده است. این برج ششمین برج بلند دنیا است و از نظر وسعت کاربری سازه راس بنا، با ۱۳ هزار مترمربع، وسیع‌ترین بنا در میان تمامی برج‌های مخابراتی دنیا است.

برج ميلاد شامل پی، ساختمان پای برج (لابی)، شفت، ساختمان راس و دكل مخابراتی و تلويزيونی است.

وزن تقريبی برج حدود ۱۵۰ هزار تن، بيشترين قطر سازه رأس ۶۰ متر در تراز ۲۸۰ متری، حجم بتن‌ريزی كل پروژه حدود ۶۳ هزار متر مكعب و حجم شيشه مصرفی حدود ۱۷ هزار متر مربع است.

كاربری برج تسهيل و گسترش ارتباطات بی‌سيم (Wireless) در سطح تهران بزرگ، بهينه‌سازی و گسترش پوشش راديو و تلويزيون (VHF/UHF/FM)، ايجاد زيرساخت‌های تلويزيونی ديجيتال  (DVB/MVDS)، هواشناسی و كنترل ترافیک و گردشگری است.

كلنگ ساخت اين برج در زمستان سال ۱۳۷۶ با نام برج يادمان به زمين خورد و در سال ۱۳۸۰ به مناسبت يكصدمين زادروز خمينی (ره) بنيانگذار جمهوری اسلامی ايران به برج ميلاد تهران تغيير نام داد و در مهرماه ۱۳۸۷ به بهره‌برداری رسید.

برج میلاد دارای امکانات و کاربری‌های بسیاری است. از جمله کاربری‌های مجموعه برج میلاد می‌توان به مخابرات، رستوران، رصدخانه، کاربری تجاری، مراکز همایش برج میلاد، سالن‌های کنفرانس، هتل و مراکز گردشگری و نمایشگاهی اشاره کرد.

در ابتدا مطالعات اوليه برج ميلاد (مطالعات شناخت) آغاز شد. در اين مطالعات ۲۱ نقطه تهران برای احداث برج مورد مطالعه قرار گرفت كه از بين آنها چهار نقطه و در نهايت تپه‌های كوی نصر انتخاب و طراحی معماری آغاز شد. شركت يادمان سازه مجری پروژه برج ميلاد تهران از طرف شهرداری تهران معرفی و دكتر محمدرضا حافظی استاد دانشگاه هنر دانشگاه شهيد بهشتی به عنوان معمار و طراح پروژه و مهندس بهمن حقيقی نيز به عنوان سرپرست طراحی سازه پروژه انتخاب شد.

درباره طراحی سازه براساس محاسبات و نتايج تونل باد، ساختمان برای جريان‌های هوا با سرعت ۱۴۰ كيلومتر بر ساعت و تندبادهای لحظه‌ای با سرعت ۲۲۰ كيلومتر بر ساعت طراحی شده است، البته از آنجا كه آثار نيروی باد كمتر از ۴۰ درصد اثر نيروی زلزله است، طراحی براساس خطر زمين‌لرزه نيز صورت گرفته است. با توجه به اين اطلاعات چهار سطح زلزله در طراحی برج در نظر گرفته شد كه در سطح دوم با دوره بازگشت ۱۱۰ سال ساختمان كاملاً ايمن خواهد بود و هيچ خسارتی به آن وارد نخواهد شد و در سطح چهارم يعنی در برابر زلزله‌ای چنان شديد كه هر ۱۰۰ سال يكبار در تهران اتفاق می‌افتد، سازه پايداری خود را حفظ خواهد كرد.

منبع: کجارو، مهندسین عمران آینده

تهیه‌کننده: محبوبه پوریوسفی