زمانی که قطعه ای (معمولا لوله ای شکل) تحت تاثیر گشتاورهای پیچشی ، T و T’  ( در جهت های مخالف هستند) قرار گیرد، در نظر میگیریم که پیچش در جسم وجود دارد.

اعضای تحت پیچش کاربردهای متفاوتی در مهندسی عمران دارند، که از مهمترین آنها کاربرد در محور‌های انتقال است که توان را از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر انتقال می دهند.

برای اعضای تحت پیچش، مقاطع دایروی تو پر یا تو خالی استفاده می شود و علت آن این است که این مقاطع در پیچش بصورت مسلح و قائم محور باقی می مانند واعوعاج پیدا نمی کنند.

 در مقاطع دایروی تحت پیچش، تنش برشی ایجاد شده عمود بر شعاع است. توزیع کرنش برشی ایجاد شده ( و در نتیجه تنش برشی) بصورت خطی و متناسب با فاصله از محور می باشد.

از دیگر فرضیات پیچش این است که مصالح همگن است، میله مستقیم باقی می ماند و شعاع های اولیه نیز بصورت شعاع بهقی می ماند، همچنین طول و قطر میله تغییر نمی کند.

با توجه به شکل زیر میله ای را که تحت پیچش است در نظر بگیرید، از نقطه دلخواه B مقطعی عمود بر محور این میله می زنیم. در مقطع  B بایستی برایند لنگر نیروهای df برابر با Tباشد پس داریم:

اگر طول میله برابر l و شعاع مقطع برابر c باشد و مقطع به میزان φ پیچیده باشد کرنش برشی در نقطه ای که به فاصله ρ از مرکز محور قرا دارد برابر است با: =Gγτ

 با توجه به قانون هوک برای تنش و کرنش برشی ( Gγ=τ) و با استفاده از روابط فوق بدست می آید:

رابطه فوق نشان می دهد که چنانچه در هیچ قسمت از محور از حد تناسب عبور نکنیم، تنش برشی در میل گردان بطور خطی با فاصله ρ از محور میل گردان تغییر می کند.

مرجع:   مقاومت مصالح، مولفین: فردیناند بی یر و راسل جانستون- ترجمه: ابراهیم موحدیان