نقشه در مهندسی، نمایش دقیقی از اجزای سازه‌ای و ساختار یک سیستم فنی است. این سیستم می‌تواند سازه‌های ساختمانی، مکانیکی، الکتریکی و حتی جغرافیایی، ژنتیکی و ... باشد. برای ترسیم نقشه‌ها در هر مورد مهم‌ترین کار انتخاب عاملی بنیادی بنام مقیاس است. بدون مقیاس، آنچه که رسم شود نقشه به معنای علمی و فنی و مهندسی نخواهد بود. هم چنین در ترسیم نقشه‌های فنی از ابزار و وسایلی استفاده می‌شود که هر یک کار‌برد خاصی دارد.

در پروژه‌های عمرانی ابتدا یک نقشه دقیق از وضعیت منطقه (به وسیله نقشه‌برداری از عوارض طبیعی موجود) تهیه می‌شود که به آن نقشه توپوگرافی می‌گویند. تهیه این نقشه بر عهده یک اکیپ نقشه‌برداری است. سپس بر روی آن طراحی انجام می‌شود. ترسیم فنی یا نقشه‌کشی در رشته‌های فنی، رسم نوعی تصاویر ساده ‌شده‌‌‌ی خاص به نام نقشه است که برای انتقال ایده‌ها استفاده می‌شوند و نوعی زبان ترسیمی به شمار می‌آیند.

نقشه‌کشی ترکیبی از ترسیمات تک‌تصویری سه‌بعدی و ترسیمات چندتصویری دوبعدی است. نقشه‌های معماری توسط معماران و دیگر افراد برای اهداف زیادی استفاده می‌شود: به منظور توسعه یک ایده طراحی به یک طرح منسجم، برای برقراری ارتباط ایده‌ها و مفاهیم، برای متقاعد کردن مشتریان از محاسن طراحی، برای اقدام به ساخت پیمانکار ساختمان، به عنوان سابقه‌ای از کار تکمیل‌شده و برای ثبت و برداشت از یک ساختمان که در حال حاضر وجود دارد.

نقشه‌های معماری با توجه به مجموعه‌ای از قراردادها که شامل دیدگاه‌های خاص (طرح طبقه، بخش و غیره)، اندازه برگه، واحدهای اندازه گیری و مقیاس، حاشیه‌نویسی و ارجاع متقابل کشیده می‌شوند. در گذشته معمول بوده که ترسیمات با روان‌نویس بر روی کاغذ یا مواد مشابه رسم شود و هر گونه کپی با زحمت با دست تولید شود. توسعه کامپیوتر تأثیر عمده‌ای بر روش‌های مورد استفاده در طراحی و ایجاد نقشه‌های فنی داشت. امروز اکثریت قریب به اتفاق ترسیمات با استفاده از نرم‌افزار کد انجام می‌گیرد.

+ منبع