در ادبيات معماری فضای آموزشی به عنوان معلم دوم شناخته می شود. بحث آموزش از طريق محيط و فضای آموزشی چندين سال است كه جای خود را در تحقيقات بين المللی در زمينه طراحی فضاهای آموزشی باز نموده است.

معماری فضاهای آموزشی و پرورشی یکی از پیچیده ترین و دشوارترین شاخه های تخصصی در طراحی می‌باشد زیرا تعداد عوامل موثر در آن متنوع و گوناگون بوده و بنابراین طراح یک فضای آموزشی می‌بایستی احاطه کامل به تمام ویژگی‌های خاص آن مجموعه داشته باشد. 

هویت کالبدی یک مدرسه مطلوب متأثر از انعطاف پذیری فضاها، رعایت قانونمندی فنی- مهندسی و توجه به شرایط اقلیمی و موقعیت‌های جغرافیایی است.

کلاس درس: کلاس درس در واقع اصلی‌ترین بخش قسمت آموزش های تئوری میباشد. آنچه در تعیین ابعاد کلاس‌ها نقش اساسی دارد، تعداد صندلی‌ها می باشد که خود عامل تعیین‌کننده مخروط دید می باشد. مخروط دید در واقع عبارتست از محدوده‌ای که ناظر(دانشجویان) به راحتی قادر به دیدن موضوع دید(تخته و استاد) باشند. چنین استانداردی در مورد مدرس نیز وجود دارد.

بهتر است کلاس درس در طبقات اول و دوم در نظر گرفته شود که دلیل آن حجم بالای استفاده کنندگان و تخلیه سریع‌تر و راحت‌تر آنها می باشد. کلاس‌هایی که بر حسب نوع درس ارائه شده از جمعیت بیشتری برخوردار هستند یا به عبارت دیگر کلاس هایی که با ظرفیت زیاد طراحی می شود، باید سطحی شیبدار داشته باشد که نفرات پشت سر به راحتی بتوانند تخته و مدرس را مشاهده کنند.

روشنایی کلاس: ارتفاع پنجره رابطه مستقیمی با عمق کلاس دارد. بدین معنا که هرچه عمق کلاس بیشتر باشد، ارتفاع پنجره نیز باید بلند تر در نظر گرفته شود. دلیل این امر هدایت بهتر نور به عمق کلاس می باشد. البته در این مورد اقلیم باید به خوبی در نظر گرفته شود. زیرا اگر چنین اقدامی در مناطق کویری مانند یزد انجام شود، در واقع دمای کلاس را به نحو چشمگیری افزایش داده‌ایم.

هر چقدر هم که طراحی پنجره ما درست و اصولی باشد، باز هم ما بی نیاز از نور مصنوعی نیستیم. نور مصنوعی باید از سقف و توسط لامپ های مهتابی (فلوروسنت) تامین گردد. علت نور‌گیری از سقف این است که اگر مهتابی ها بر روی دیوار نصب شوند، موجب آزار چشم خواهند شد. نکته مهم بعدی این است که ردیف مهتابی ها باید عمود بر ردیف صندلی ها قرار گیرد تا نوری یکنواخت حاصل شود.

مصالح: در مورد مصالح کلاس های درس باید توجه داشت که در ساخت کف نباید از مصالح صیقلی استفاده کرد. دلیل ان این است که هنگام خروج از کلاس بخصوص در هنگام خروج‌های اضطراری، کف‌های سر و صیقلی ایجاد خطر می‌کنند. در ضمن کف باید در مقابل سایش مقاوم بوده و قابلیت تمیز کردن باشد و دلیل آن هم میزان زیاد رفت و آمد می باشد. در مورد رنگ باید توجه داشت که رنگ کف کلاس باید به صورت مات در نظر گرفته شود تا از بازتابش ناخواسته نور سقف و در نتیجه ایجاد مزاحمت جلوگیری به عمل آید. برای رنگ دیوارها نیز بهتر است از رنگ های روشن و مات استفاده شود.

در مورد فرم کلاس باید توجه داشت که مهم‌ترین هدف، کم کردن فاصله بین استاد و دانشجو می باشد. این امر باعث صدای آرام و در نتیجه فشار کمتر بر مدرس می شود، می‌توان به سادگی بر صدا‌های مزاحم خارجی غلبه کرد، می‌توان از وسایل سمعی و بصری کوچک‌تر و ارزان‌تری استفاده کرد.