استفاده از خاک مسلح، در شالوده‌های و سازه‌های حایل خاک روشی است که در سال‌های اخیر متداول شده است.

خاک مسلح عبارت است از مسلح‌کردن خاک به وسیله ی عناصر کششی مانند میلگرد، تسمه‌ی فولادی و یا ژئو تکستایل.

ایده‌ی اولیه‌ی خاک مسلح جدید نیست و قدمت آن بعه عهد باستان می‌رسد. لیکن مفهوم این ایده و روش تحلیل و طراحی آن توسط یک مهندس فرانسوی به نام ویدال (1966) بنا شده است. از زمان شروع کارهای ویدال، دیوار‌های حایل متعدی با استفاده از نظربه‌ی خاک مسلح در گوشه کنار دنیا ساخته شده است.
اثرات سودمند خاک مسلح ناشی از دو پدیده‌ی زیر است:

•  افزایش مقاومت کششی خاک
• مقاومت برشی به وجود آمده به علت اصطکاک موجود در سطح تماس خاک و مصالح مسلح‌کننده

از نقطه نظر خاک مسلح بسیار شبیه به بتن مسلح است. در حال حاضر اکثر طرح‌های خاک مسلح فقط با مصالح دانه‌ای زهکشی آزاد انجام می‌شوند. در نتیجه، از اثر به وجود آمدن آب حفره‌ای در خاک‌های چسبیده که باعث کاهش مقاومت برشی خاک می‌شود، اجتناب می‌گردد.
در اکثر موارد، برای مسلح کردن خاک از تسمه‌های فولادی گالوانیزه استفاده می‌شود. البته فولاد گالوانیزه نیز تحت تاثیر خوردگی قرار دارد؛ سرعت خوردگی به عوامل مختلفی بستگی دارد. سرعت متوسط خوردگی تسمه‌های فولادی گالوانیزه را بین 0.025 میلیمتر تا 0.05 میلیمتر در سال پیشنهاد می‌کنند. بنابر این در طراحی تسمه‌های فولادی، باید اضافه ضخامتی برای جبران خوردگی منظور گردد.
در مورد مصالح فایبر گلاس قبل از اینکه به عنوان مصالح مسلح‌کننده‌ی خاک مورد استفاده قرار گیرند، باید تحقیقات بیشتری انجام شود.

+ منبع: اصول مهندسی ژئوتکنیک، جلد دوم- مهندسی پی، ترجمه شاپور طاحونی