معضلات وبلاگ نویسی تخصصی،چرا بایست اخبار تحلیلی آموزشی بنویسیم!

نزدیک به 2 ماه است که از شروع به کار بخش جدید وبسایت Civil808 با عنوان اخبار تحلیلی آموزشی عمرانی میگذرد. در این بخش که قبل از راه اندازی با نظر اکثریت کاربران سایت طی این نظرسنجی ایجاد شده است اهداف متعددی دنبال میشود که مهمترین آن درج اخبار تحلیلی آموزشی به طور خلاصه در پنج دسته موضوعات زیر است:

• اخبار مربوط به آزمون ورود به حرفه نظام مهندسی ساختمان
• نکات مربوط به تکمیل رزومه مهندسین و کاریابی و استخدام شغلی مهندسین
• نکات مربوط به کاربرد تکنولوژی در مهندسی عمران و استفاده از IT در بخش های مختلف مهندسی
• معرفی بررسی مشکلات کار با نرم افزار های ترسیم نقشه و تحلیل و طراحی سازه ها
• بررسی موارد مرتبط با دانشگاه ها از قبیل نحوه مقاله دهی ، معرفی موضوعات بورس برای انتخاب به عنوان موضوع پایان نامه کارشناسی ارشد در گرایش های مختلف مهندسی عمران و ...

 و از همان ابتدای راه اندازی این بخش طی این اطلاعیه اعلام کردم که قرار نیست نویسنده همه این مطالب تحلیلی آموزشی صرفا خود بنده باشم بلکه مهندسان مختلف با سلیقه های فکری متعدد نیز می توانند در چارچوب قوانین سایت به ارسال اخبار تحلیلی برای سایت که خود نویسنده آن میباشند اقدام کنند.

درد دل شخصی

شده تابحال به این فکر کرده باشید که دارید برای دیوار حرف میزنید؟! گرچه در مدت دو ماه گذشته از انتشار اخبار تحلیلی در شبکه های اجتماعی فیدبک خیلی خوبی از شما عزیزان دریافت داشتم اما این به هیچ وجه در اندازه کامنت هایی که در خود سایت زیر هر پست گذاشته می شود نبوده. به طوریکه خیلی وقت ها این حس به من القا شده که بکلی وقت و انرژیمو که میتونستم در روز صرف کارای مفید تر دیگری کنم را هدر دادم! این تجربه ایه که من و احتمالا خیلی دیگه از وبلاگ نویسای تخصصی کشورمون با اون درگیریم. بایست توجه داشت که تخصصی بودن موضوع باعث میشود که عملا قشر مهندسینی که استفاده کننده مطلب هستند به نسبت سایر اخبار بسیار کمتر باشند.

زمانی بود که وبلاگ نویس بودن خود یک پرستیژ محسوب میشد. یادم است در سال های ابتدایی دهه 80 به خصوص در دانشگاه ها دوستان هم دانشگاهی و گاها اساتید برای آنکه نشان دهند از مد روز عقب نیستند در کنار آدرس ایمیل های شخصی آدرس وبلاگ های خود را بهم میدادند تا به نوعی امروزی بودن خودشان را بهم ثابت کنند. بگذریم از محتویات نوشتاری و شیوه نویسندگی آن زمان وبلاگستان فارسی که خود داستانی دارد.. اما امروز چه بر سر وبلاگ نویسان ما آمده است؟ چه شده است که اینک در این کشور وبلاگ نویسی را کاری پوچ و بی ارزش میپندارند؟!

تا وقتی که نشریات و مجلات تخصصی ما که متاسفانه مملو از انبوهی از مطالب کپی شده از اینترنت هستند برای انتشار مطالب تخصصی گرفته شده از منبعی فارسی از وب به هر دلیل از ذکر منبع خبر که خود وبلاگ یا وبسایتی شخصیست امتناع کنند چه رغبتی برای تولید و استفاده حداکثری محتوای علمی باقی میماند! (اخیرا مشاهده کردم که برخی از نشریات بدون ذکر منبع اقدام به انتشار مطالب اخبار تحلیلی سایت کردند)

بعضا مشاهده میکنم که وبلاگ یا وبسایت های تخصصی حوزه مهندسی عمران کمتر رغبتی به اشتراک گذاشتن محتوای آموزشی تولید شده در این فضا دارند و بیشتر تمایل دارند مطالب آموزشی را از جایی خارج از این فضا تهیه و در سطح وب منتشر کنند. چه اشکالی دارد این وبلاگ ها و وبسایت ها اگر فکر میکنند مطلبی واقعا برای جامعه مهندسی سودمند است آنرا در سایت خود به اشتراک بگذارند؟

اصلا چرا بایست بنویسیم؟

در این مورد قبلا در ویژه یادداشتی که سال گذشته همزمان با هفته وبلاگنویسی در سایت منتشر کردم مفصل اشاره داشتم. اگر با واژه پرسنال برندینگ آشنا باشید حتما با دلایل اشتراک رایگان متن هایی تحلیلی اینچنینی برای استفاده قشر وسیعی از مهندسان روی وب آشنا هستید اما اگر نه پیشنهاد میکنم حتما این یادداشت را مطالعه کنید:

» یادداشت سیزدهم: متفاوت بیاندیشید! (به مناسبت هفته وبلاگ نویسی)

امروزه شبکه های اجتماعی چنان تیشه به ریشه وبلاگ ها زده اند که فرد فقط بایست عاشق نوشته هایش باشد که ترجیح دهد جای اشتراک مطالب سرگرم کننده در صفحات فیسبوکش با مخاطبان خود از پشت دیوار صحبت کند چراکه تاوقتی کامنت و جوابی به پست های تحلیلی که با صرف زمان بسیار نوشته می شوند داده نشود به تدریج انگیزه برای نوشتن هم از بین می رود. و تا وقتی هم مهندسانمان متاسفانه مدرک و  گواهی معتبری برای سند انتشار مطالب تخصصی خود روی وب از ارگانی دریافت نکند طبیعیست که میلی به اشتراک دانش تخصصی خود آنهم به صورت تحلیلی نخواهد داشت این درحالیست که صحبت از انتشار مقاله های کنفرانسی بحثی مجزاست چراکه صحبت از انتشار تحقیقیست که شما قبلا آنرا در جایی دیگر  و به دلایلی دیگر انجام داده اید.

مشکل از کجاست؟

متن زیر را به همران نقل قول هایی از وبلاگ یک پزشک که به نوعی درد دل یکی دیگر از وبلاگ نویسان تخصصی کشورمان نیز است ادغام کردم که خود گویای این معضل کنونی جامعه امان است:

در سال‌ها اخیر ما بسیار از رکود وبلاگستان نالیده‌ایم،  تصور من این است که دلایل متعددی را می‌توان برای رکود وبلاگستان آورد، در این میان یکی از دلایل، خالی شدن وبلاگ‌نویسی از جذابیت و پرستیژ سال‌های اول است. حالا اینکه چرا وبلاگ‌نویسی خالی از جذابیت و کشش شده است، دلایل مختلف دارد:

۱- فاصله طولانی بین وبلاگ‌نویسی تا جذب مخاطب ثابت – در مقابل محیط صمیمانه شبکه‌های اجتماعی و جذب آسان دنبال‌کننده با نوشته‌ها و اقدامات ساده.

۲- تلقی نازل از وبلاگ‌نویسی در جامعه: باید قبول کنیم که سطح کاربری شمار قابل توجهی از شهروندان ایرانی، بالا نیست، این دسته غالبا همه فعالیت‌های آنلاین را هم‌ارز هم می‌دانند و از دید آنها بین کسی که بی‌هدف در شبکه‌های اجتماعی یا چت‌روم‌ها گردش می‌کند با یک تولیدکننده محتوا در ویکی‌پدیا یا وبلاگ‌نویس تفاوتی چندانی نیست، چون ظاهر کار این است که هر دو ساعت‌ها محو اینترنت می‌شوند.

۳- عدم تکریم وبلاگ‌نویس‌ها از خودشان و وبلاگ‌نویسی: اما حالا چه؟ ما دیگر حتی روز وبلاگستان را فراموش می‌کنیم، در لینک دادن خست می‌کنیم. (حتی وقتی من گاه و بیگاه در اینترنت جستجو می‌کنم، می‌بینم که ماه به ماه تعداد لینک‌ها ورودی از وبلاگ‌ها  وبسایت های عمرانی به «Civil808» بسیار اندک است.به عبارت دیگر گویا ما خودمان قبول کرده‌ایم که وبلاگ‌نویسی مهم نیست.

۴- شرایط خاص جامعه و نگرش مادی به همه چیز: شما انتظار دارید که جامعه به وبلاگ‌نویسی که به رایگان می‌نویسد چطور نگاه کند؟  بله! ممکن است نوشته‌های خوب شما را کسی بخواند و از غنای اندیشه‌ها و زیبای نثر شما تقدیر کند، اما در ناخودآگاه، وقتی مسائل مالی در جامعه‌ای برجسته می‌شوند، همه شما را با توانایی مالی‌تان می‌سنجند، نه خلاقیت ذهنی‌تان!

چه باید کرد؟

آیا این سؤال برایتان پیش آمده که چطور می‌شود دوباره وبلاگ‌نویسی را مهم کرد؟ چطور می‌شود اعتبار از دست‌رفته را به روزنامه‌نگارهای آنلاین بگرداند؟ کافی است که در جهت مخالف هر یک از محورهای چهارگانه بالا حرکت کنیم، یعنی:

- هم خود قبول کنیم و هم دیگران را متقاعد کنیم که گرچه کاربری در شبکه‌های اجتماعی چیز بدی نیست، اما وبلاگ نوشتن مزیت‌هایی دارد که هیچ کاربر مشهور شبکه‌های اجتماعی نمی‌تواند به آنها دست پیدا کند. با وبلاگ‌نویسی است که مهارت‌های نوشتاری شما بیشتر می‌شوند، با وبلاگ‌نویسی است که شما هویت مستقل آنلاین برای خود می‌سازید و به جای اینکه شما را کاربر توییتر یا فیس‌بوک بدانند، صاحب قلم درخشان فلان وبلاگ می‌شناسند، با وبلاگ‌نویسی است که می‌توانید مسائل را به صورت مشروح و دقیق شرح بدهید و حتی با وبلاگ‌نویسی است که در درازمدت می‌توانید به سود مالی اندکی هم دست پیدا کنید.

- رسانه‌های کاغذی، خبرگزاری‌ها و صدا و سیمای ما باید چشم‌های خود را بشورند و طور دیگری به وبلاگ‌نویسی نگاه کنند. چرا باید خبرگزاری‌های ما عارشان بیاید که منبع یک نوشته خود را یک وبلاگ اعلام کنند (چیزی که بارها زمان کپی شدن مطالب سایت مشاهده شده). وقتی روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها ما به کرات به وبلاگ‌نویسی احترام گذاشتند و اصلا وقتی اعضای هیئت تحریریه آنها در کنار وب‌سایت اصلی، وبلاگ‌هایی راه انداختند، آن وقت است که مردم کاربرد وبلاگ را بیشتر درک می‌کنند.

- بیایید بیشتر از وبلاگستان و وبلاگ‌نویسی بنویسم، بیایید وبلاگ‌ها هم را نقد کنیم، نترسیم و لینکدونی‌ها را احیا کنیم. ترفندهای وب‌نویسی را به هم آموزش دهیم.

- تغییر ارزش چیزی نیست که به آسانی به آن دست پیدا کرد. ولی به صورت کوتاه باید اشاره کنم در صورت فراهم شدن یک سطح پایه آرامش اقتصادی و روانی در جامعه، نیازهای فرهنگی و ذهنی ایجاد می‌شوند که می‌توان با برآورده کردن و توسعه خردمندانه (و نه محدودکننده و تنگ‌نظرانه) آنها، ارزش‌ها و علایق جدید را مطرح کرد.

این مقدمه ای بود تا در این یادداشت خدمتتان عرض کنم برای تغییر نگرش جامعه ابتدا میبایست از خود شروع کنیم. پس مطابق شعاری که در هفته وبلاگ نویسی سال گذشته عنوان کردم امسال هم این شعار رو از دوباره تاکید میکنم:  «لطفا متفاوت بیاندیشید!»