یک عضو سازه‌ای اساسا از آن جهت طرح می‌شود که از ایمنی کافی برخوردار باشد، به این مفهوم که در مقابل بارهای وارده و تحت انواع شرایط محتمل، از پایداری کافی برخوردار باشد.
هدف از بارگذاری یک سازه، شناسایی انواع بارها و نیروهایی است که در طول عمر مفید سازه ممکن است بر سازه وارد شود. در برابر این بارها با انتخاب سیستم مقاوم و باربر مناسب، نباید خللی در عملکرد سازه رخ دهد و پیوستگی سازه در برابر بارها حفظ شود.
در واقع گام اول در طراحی سازه، شناخت و محاسبه‌ی انواع بارهای موجود است.
پیش‌بینی دقیق بارهای وارده بر سازه و نیز پیش‌ینی دقیق توزیع بارها امکان‌پذیر نیست. این مساله بیشتر به ماهیت احتمالی بار برمی‌گردد.
ارزیابی بسیاری از بارها نظیر بار زنده، برف، باد و زلزله بر اساس بررسی آماری و برآورد مبتنی بر توزیع احتمالی بار صورت می‌گیرد. چنین ارزیابی از مقدار، توزیع و ترکیب بار ممکن است بر آنچه در عمل اتفاق می‌افتد، متفاوت باشد.
برای تامین ایمنی کافی در سازه باید شرایط بارگذاری را تا حدودی دست بالا، و شرایط مقاومت اجزاء را تا حدودی دست پایین در نظر بگیریم تا ضریب اطمینان کافی در شرایط عملی فراهم گردد.