مقاله تحلیلی: عوامل مؤثر بر مقاومت و چگالی بتن سبک

در مقاله عوامل مؤثر بر مقاومت و چگالی بتن سبک، به هفت مورد از این عوامل و همچنین کاربرد این نوع بتن می پردازیم.

مقاومت و دوام بتن سبک به عوامل زیر بستگی دارد:

گرید و دانه‌بندی سنگ‌دانه‌ها
گرید و مقدار سیمان
آب مخلوط و روانی بتن
روش اختلاط
تراکم
عمل‌آوری

گرید و دانه‌بندی سنگ‌دانه‌ها

برای افزایش مقاومت، چگالی و بهبود مقاومت بتن در برابر آب‌وهوا، ماسه جایگزین سنگ‌دانه‌های ریز می‌شود. این کار در عوض، نیاز به سیمان را افزایش می‌دهد.

گرید و مقدار سیمان

اگر مقدار سیمان کمتر از ۱۵۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم بر مترمکعب باشد این امکان وجود دارد که چگالی کاهش یابد. اگر مقدار سیمان بیشتر از ۳۵۰ تا ۴۵۰ کیلوگرم بر مترمکعب برای یک بتن خوب متراکم شده باشد، مقاومت بتن افزایش می‌یابد. بتن پرسیمان اگر متراکم نشده باشد، ممکن است مقاومتی معادل بتن کم سیمان خوب متراکم شده داشته باشد.

آب مخلوط و روانی بتن

بتن باید روانی خوبی داشته باشد که با استفاده از اسلامپ بررسی می‌شود. با اضافه کردن ۲ تا ۴ درصد رزین وینسول (نسبت به وزن سیمان) که یک ماده هوازا است، می‌توان بدون کاهش مقاومت، سیمانی با روانی پلاستیک مطلوب داشت.

روش اختلاط

میکسرهای نوع گرانشی برای بتن‌هایی که مقادیر کمی ریزدانه دارند (۱۰ تا ۱۵ درصد) مناسب هستند. اگر نسبت ریزدانه‌ها بین ۳۰ تا ۵۰ درصد باشد، نوع غیر گرانشی میکسرها مناسب خواهد بود. این نوع میکسرها در مقایسه با میکسرهای نوع گرانشی منجر به افزایش مقاومت ۳۰ تا ۱۰۰ درصدی می‌شوند.

تراکم

مقاومت و چگالی ارتباط نزدیکی با درجه تراکم دارند. مقاومت با توجه به فرکانس و دامنه ارتعاش و همچنین با توجه به نوع ویبراتور مورد استفاده تغییر می‌کند. با اعمال فشار حین متراکم سازی، می‌توان تراکم را بهبود بخشید.

عمل‌آوری

بتن‌های تازه به‌شدت به باد و نور شدید خورشید حساس هستند؛ بنابراین باید توسط کاورهای مرطوب محافظت شوند. همچنین روش‌های آب‌پاشی باید انجام گیرد. بتن‌ریزی در هوای سرد سرعت فرایندهای سخت شدن بتن را کاهش می‌دهد. بتن سبکی که با بخار عمل‌آورده شده نباید در معرض دمای کمتر از ۱۵ درجه سلسیوس قرار گیرد.