مقاله تحلیلی:‌ بهسازی خاک - تراکم ارتعاشی

کاربردهای متداول

• افزایش ظرفیت باربری
• کاهش نشست
• کاهش روانگرایی

جزئیات فنی

معمولاً ویبراتور از یک جرثقیل آویزان است و به‌صورت عمودی پایین می‌رود تا خاک نفوذ کند. نفوذ معمولاً با کمک جت‌های آبی که به ویبراتور متصل است؛ انجام می‌شود. پس از اینکه ویبراتور به انتهای عمق مورد نظر رسید،‌ ویبراتور به سمت بالا برمی‌گردد و هم‌زمان خاک‌های اطراف را متراکم و فشرده می‌کند. معمولاً از ماسه تمیز برای پر کردن گودال ایجاد شده و کاهش حجم خاک ناشی از فشردگی استفاده می‌شود. انرژی ارتعاشی،‌ میزان نیروهای داخلی بین ذرات خاک را کاهش می‌دهد،‌ و آن‌ها را 70 تا 85 درصد متراکم‌تر و فشرده‌تر می‌کند. در خاک‌های بهسازی شده،‌ چگالی،‌ زاویه اصطکاک و سختی افزایش یافته است. این روش بهسازی را می‌توان برای خاک‌های بالاتر و پایین‌تر از سطح آب‌های زیرزمینی اجرا کرد.

ویژگی خاک‌های بهسازی شده به عواملی همچون نوع خاک، دانه‌بندی خاک،‌ فاصله بین ذرات خاک و مدت زمانی که برای فشرده‌سازی صرف می‌شود؛‌ بستگی دارد. فاصله بین فشرده‌سازی‌ها در این روش بین 6 تا 14 فوت است.

استفاده از ماسه تمیز برای پر کردن حفره ایجاد شده سبب می‌شود که تراز اصلی سایت حفظ شود. با این حال در سایت‌هایی که دانه‌بندی نهایی پیش بینی شده کوچک‌تر از دانه‌بندی موجود باشد، گودال ایجاد شده پر نمی‌شود و به همین دلیل سطح سایت در طول عملیات پایین‌تر می‌رود.

تراکم ارتعاشی استفاده از پی گسترده را که یک گزینه مقرون به صرفه است،‌ به همراه نشست‌های قابل‌قبول و طراحی فشار تکیه‌گاهی که معمولاً بین ksf 10-5 می‌باشد، ممکن می‌سازد. در این فرآیند همچنین پتانسیل روانگرایی لرزه‌ای کاهش می‌یابد. عمق مورد نیاز برای حفاری در هر پروژه متفاوت است و به‌صورت منحصر به فرد طراحی می‌شود. این عمق معمولاً بین 15 تا 50 فوت است. حداکثر عمق نیز 120 فوت می‌باشد.

منبع

ترجمه شده توسط تیم مترجمین ۸۰۸

اگر دوست دارید به تیم مترجمین ۸۰۸ بپیوندید، با ما تماس بگیرید.

دریافت فایل PDF مقاله برای اعضای VIP رایگان است. سایر کاربران با پرداخت ۵۰۰ تومان می توانند اقدام به دریافت این فایل کنند.