مهندسی جوش

رشته مهندسی جوش میان رشته ای بوده و متشکل از اغلب علوم مهندسی است. مهندس جوش با استفاده از تخصص متالورژی به انتخاب مواد مناسب می پردازد، او می بایست بداند که چگونه فولاد، آلومینیوم و دیگر فلزات به گرما و فشار حاصل از جوشکاری واکنش نشان می دهند.

در انتخاب فرایند جوشکاری، مهندس جوش می بایست اثرات پارامترهای جوشکاری را بر خواص مواد و اتصال حاصل شده درک کند. علاوه بر این، مهندس جوش می بایست از عوامل موثر بر کیفیت اتصال جوشی مطلع باشد. ایشان باید بداند که چگونه خواص جوش را بدون تخریب اتصال بررسی نماید. مهندس جوش همچنین می بایست اطلاعاتی در زمینه برق و قسمت های برقی تجهیزات جوشکاری و تنظیمات مربوطه داشته باشد. او اغلب، بخش هایی از فرایند جوشکاری، متالورژی جوشکاری، طراحی جوش و بازرسی جوش و ارزیابی های غیرمخرب | NDE مربوطه را پوشش می دهد. برخی از فرایندهای جوشکاری بسیار پیچیده هستند. به عنوان مثال در فرایندهایی مانند جوشکاری با پرتوی لیزری | LBW یا پرتوی الکترونی | EBW، چهار حالت ماده (جامد، مایع، گاز و پلاسما) به طور همزمان وجود دارند. جوشکاری برخی از مواد مانند فولاد آسان بوده در حالی که بعضی دیگر مانند تیتانیوم با دشواری فراوان جوشکاری می شوند.

مهندسی سازه رشته ای تخصصی است، اما از آنجا که اکثر سازه ها با استفاده از فرایندهای مختلف جوشکاری ساخته می شوند، مهندس جوش نیز در این زمینه دست دارند. همچنین از آنجایی که سازه های جوشی می توانند دچار خوردگی شوند، یک مهندس جوش می بایست تا حدودی مهندس خوردگی نیز باشد.

استفاده از جوشكاری محدود به فرایند نوسازی نبوده بلکه در تعمیر قطعات، محموعه ها و سازه ها نیز کاربرد فراوانی دارد. بنابراین مهندس جوش می بایست از الزامات مربوط به استفاده از جوشکاری برای تعمیر مجموعه ها و نیز از روش های گوناگون بازرسی جوش مطلع باشد. او می بایست آزمون های غیرمخرب | NDT مختلف به ویژه روش های مرسوم تر آنها مانند بازرسی چشمی یا بصری | VT، آزمون ذرات مغناطیسی | MT، آزمون مایع نافذ | PT، آزمون آلتراسونیک یا فراصوتی | UT و آزمون رادیوگرافی یا پرتونگاری | RT را شناخته، از مزیت ها و محدودیت های هر یک مطلع بوده و امکان انتخاب و استفاده از آنها را در محل مناسب و به منظور بررسی کیفیت جوش داشته باشد.

او همانطور که در حرفه خود پیشرفت می کند می بایست تصمیم بگیرد که در کدام یک از زمینه های مهندسی جوش می خواهد به صورت تخصصی فعالیت نماید؟ او می تواند زمینه متالورژی جوشکاری یا فرایندهای جوشکاری را برگزیده و یا مبحث طراحی جوش یا بازرسی جوش را انتخاب نماید. هرچند که زمینه دیگری به عنوان مدیریت جوشکاری به آرامی در حال توسعه می باشد.

مهندس جوش همچنین می تواند در تحقیق و توسعه درگیر شود تا عمق رخدادی را که به ایجاد یک اتصال جوشی می انجامد، درک نماید. مهندس جوش از فیزیک پیشرفته و ریاضیات استفاده می کند تا بسیاری از جنبه های جوشکاری را مدلسازی و شبیه سازی نموده و در صورت لزوم از نرم افزارها و سامانه های رایانه ای کمک می گیرد. این فعالیت ها با هدف پی بردن به چیزهایی که نمی توان به طور مستقیم مشاهده و یا اندازه گیری شوند، صورت می گیرند.

مهندس جوش نیازی نیست که به صورت علمی جوشکاری نماید، اما دانستن این مهارت می تواند او را در درک فرایند و نیز ایجاد ارتباط با جوشکاران یاری کرده و یک مهارت مهم مهندسی به حساب می آید. علاوه بر این بسیاری از مهندسان جوش، در ابتدا کار خود را به عنوان جوشکار آغاز نمودند. ایشان اغلب مهندسانی هستند که در حوزه اجرا موفق تر از عرصه های نظری این علم کاربردی عمل می کنند. هرچند که داشتن پس زمینه های مهندسی در طراحی، مواد، ریاضیات و سایر علوم پایه به شما اجازه می دهد تا با مهندسان دیگر رشته های تخصصی ارتباط موثرتری برقرار نموده و درک عمیق تری از کدها، نقشه ها، اقتصاد و سایر موضوعات ضروری برای تکمیل پروژه ها داشته باشید.

مهندس جوش ماهر بطور معمول کمیاب هستند، بنابراین اغلب از متخصصان سایر رشته ها که بیشتر در دسترس می باشند مانند مکانیک، متالورژی، برق و سازه استفاده می شود. اغلب کارخانجات مرتبط و یا پروژه های بزرگ نیازمند مهندس جوش بوده و بهتر است از میان افرادی انتخاب شوند که علاوه بر سوابق نظری در زمینه مهندسی جوش، از تجربیات عملی نیز در این حوزه برخوردار بوده اند و این به معنی وجود تقاضای فراوان برای مهندس جوش با تجربه است.

مهندسی جوش رشته ای فوق تخصصی است زیرا که شخص ابتدا در یکی از رشته های پایه مانند مکانیک، متالورژی، برق، سازه یا ... تحصیل نموده و پس از آن به ادامه تحصیل در زمینه جوشکاری می پردازد. بنابراین جامعه مهندسان جوشکاری اغلب کوچک بوده و متخصصان یکدیگر را می شناسند. همواره شبکه ای اجتماعی از مهندسان جوش وجود داشته که از طریق جلسات و همایش های حرفه ای تقویت می شود.

رشته مهندسی جوش، آموزش های علوم مربوطه را برای کار در صنعت جوش فراهم می آورد. مهندس جوش مسئول مستقیم فعالیت های مختلف در حوزه های گوناگون این صنعت مانند طراحی، ساخت، بازرسی و تعمیرات است. طیف وسیعی از محصولات جوشکاری شده که می بایست تحت نظر مهندسان جوش ساخته شوند، عبارت است از سازه انواع ساختمان، مخازن تحت فشار و مخازن ذخیره، مبدل های حرارتی و دیگ های بخار، سیستم های لوله کشی و خطوط انتقال، وسائط نقلیه زمینی، دریایی، هوایی و هوافضایی، ماشین آلات گوناگون و سایر موارد.

مهندس جوش نوعی مهندس مواد یا مکانیک است که دارای تخصص در جنبه های مختلف جوشکاری بوده و امکان تولید محصولی با کیفیت به کمک فرایندهای جوشکاری را فراهم می آورد. مهندس جوش ممکن است تکنیک های جوشکاری کارآمدتری را طراحی و یا تجهیزات موثرتری را جهت کمک به فرآیند جوشکاری بسازد. آنها همچنین می توانند فرایندهای تولید را نظارت کرده تا کنترل کیفیت را بررسی و یا روش بازرسی به کارگرفته شده را ارزیابی نمایند. مهندسی جوشکاری اغلب نیازمند کار بیش از حد مرسوم و متداول است.