شهرسازی

شهرسازی واژهٔ معادل رشته Municipal Engineering در انگلستان است که در سیستم دانشگاهی ایران در ردهٔ مهندسی طبقه‌بندی شده است اما معمولاً در دانشکدهٔ هنر و معماری ارائه می‌گردد.

تاریخچهٔ ساخت و کاربرد این واژه در فارسی برمی‌گردد به حضور کارشناسان آلمانی در ایران در دههٔ بیست خورشیدی که در برابر واژهٔ آلمانی Städtebau با همین مفهوم مشابه ساخت و ساز شهر قرار داده شد.

شهرسازی در یک تعریف عام عبارتست از مداخله و تنظیم فضا و فعالیت به منظور بهبود کیفیت زندگی ساکنان.

به مجموعهٔ روش‌ها و تدابیر ارزشمند و مفیدی که متخصصین امور شهری به وسیلهٔ آن شهرها را بهتر می‌سازند، به شهرسازی یا علم تنسیق شهرها شهرت دارد.

در تعریفی دیگر، شهرسازی عبارت است از مطالعهٔ طرح‌ریزی و توسعهٔ شهرها با در نظر گرفتن احتیاجات اجتماعی و اقتصادی با توجه به حداقل رساندن مشکلات شهری و پاسخ‌گویی به نیازهای عمومی جمعیت شهری.

واژه شهرسازی به علت میان رشته‌ای بودن آن، واژه‌ای درست است، زیرا گرایش طراحی شهری نیز در مقطع فوق لیسانس در ایران ارائه می‌شود که مباحث زیبایی شناسی و منظر شهری در آن بیشتر از برنامه ریزی شهری به چشم می‌خورد.

همچنین، در مقطع کارشناسی، دانشجویان واحدهای درسی مهندسی آب و فاضلاب و مهندسی ترافیک و جامعه‌شناسی و ... را نیز می‌گذرانند که این نشان از میان رشته‌ای بودن شهرسازی دارد و نمی‌توان نام آن را فقط برنامه‌ریزی شهری گذاشت زیرا در برنامه ریزی شهری اسکیس و راندو و پرزانته و مباحث زیبایی شناختی کمتر وارد می‌شود و طراحان شهری بر این مباحث مسلط هستند (مرجع)

محورهای اصلی این رشته (مرجع)

• برنامه‌ريزی شهری، كه‌ عمدتاً بر روی كاربری اراضی متمركز است‌.
•  برنامه‌ريزی حمل‌ و نقل‌
• برنامه‌ريزی اقتصادی و اجتماعی؛ مسأله‌ مهم‌ در این محور، جامعه‌ شهری و انسان‌هاييی هستند كه‌ در اين‌ محيط‌ زندگی می‌كنند. 
• برنامه‌ريزی شبكه‌های زيرساختی مثل‌ آب‌، برق‌ و تلفن‌
• برنامه‌ريزی محيط‌ زيست‌ كه‌ به‌ بررسی خطرات‌ محيط‌ زيست‌ مثل‌ سيل‌ و زلزله‌ می‌پردازد.