«ویکتور دیوید گرون» در ۱۸ جولای سال ۱۹۰۳ میلادی در خانواده‌ای یهودی از طبقه متوسط در وین، اتریش متولد شد. وی معماری اتریشی بود که به عنوان پیشگام در طراحی مراکز خرید در آمریکا شناخته شده است. او همچنین برای پیشنهادهای احیای شهری خود که در نوشته‌هایش شرح داده شده است و همچنین در برنامه‌هایی مثل «فورت ورث» تگزاس در سال ۱۹۵۵ میلادی، «کالامازو» میشیگان در سال ۱۹۵۸ میلادی و «فِرِسنو» کالیفرنیا در سال ۱۹۶۵ میلادی، شناخته شده است. او یکی از حامیان اولویت دادن به عابرین پیاده در مقابل ماشین‌ها در هسته‌های شهری و طراح اولین مرکز خرید پیاده در فضای باز در ایالات متحده به نام مرکز خرید «کالامازو» Kalamazoo بود.

ویکتور، معماری را در آکادمی هنرهای زیبای وین مطالعه کرد. وی طی سال‌های ۱۹۲۶ تا سال ۱۹۳۴، با «فلیکس سالویک» شهردار آینده وین آشنا شد. آنها در مدت کوتاهی به دوستانی صمیمی تبدیل شدند. او به عنوان یک معمار برای «پیتر برنس» کار کرد و در سال ۱۹۳۳ شرکت معماری خود را در وین تاسیس کرد. وی وقتی که آلمان در سال ۱۹۳۸ به اتریش پیوست، به آمریکا مهاجرت کرد. در ورود به نیویورک، نام خود را از گرون به گرون بام تغییر داد و شروع به کار کرد. او پس از موفقیت طرحش برای بوتیک چرمی «لدرر» در خیابان پنجم، بیشترین مبلغ را برای طراحی مغازه‌هایی از جمله «Crio» در خیابان پنجم، «استکلر» در «برادوی»، «پاریس دکوریتس» روی «برونکس کانکورس» و یازده شعبه زنجیره‌ای «گری‌سان» دریافت کرد.

او در سال ۱۹۴۱، به لس آنجلس نقل مکان و در همان جا ازدواج کرد. یک دهه بعد در سال ۱۹۵۱، شرکت معماری «ویکتور گرون» را تاسیس کرد که به زودی یکی از دفاتر اصلی  برنامه‌ریزی در آن زمان بود. بعد از جنگ، او نخستین مرکز خرید در حومه شهر به نام «نورتلند مال» را در نزدیکی دیترویت در سال ۱۹۵۴ طراحی کرد. بعد از موفقیت در اولین پروژه، او شناخته‌شده‌ترین کار خود را برای صاحبان فروشگاه «دیتون» طراحی کرد که مساحت آن ۷۴٬۰۰۰ متر مربع بود. «سوسدال» در سال ۱۹۵۶ بازگشایی شد.

کتاب «قلب شهرهای ما: بحران‌های شهری» به تشخیص و درمان تاثیر عمیق جاه‌طلبی‌های برنامه‌ریزی شهر والت دیزنی و ایده‌هایش برای EPCOT اصلی می‌پردازد.

منبع: Wikipedia