کف‌سازی به مجموعه عملیاتی گفته می‌شود که پس از اتمام عملیات سفت‌کاری در ساختمان انجام می‌شود تا ساختمان را به حالت قابل سکونت درآورد. برای این کار معمولاً ابتدا یک لایه ملات نرم ریخته می‌شود تا سطح را به صورت هموار درآورد. به همراه این کار پیش بینی‌های مربوط به تاسیسات مکانیکی و برقی ضروری است. پس از آن بسته به مورد خاکریزی، پوکه‌ریزی یا ملات‌ریزی انجام می‌شود و نهایتا لایه انتهایی، نهایی را تشکیل می‌دهد که می‌تواند آسفالت، موزائیک، سرامیک، بتن سیمانی و... باشد. در عملیات مربوط را به نقاطی که در معرض عوامل محیطی (برف و باران و سرما و گرما) قرار دارند، بسته به مورد بعد از ملات اولیه و قبل از ملات ثانویه عایق‌کاری رطوبتی یا عایق‌کاری حرارتی یا هر دو انجام می‌گیرد.

کف سازی یکی از مقولات مهم در پروژه‌های عمرانی به خصوص ساختمان‌سازی است. همان‌طور که بعداز اجرای یک دیوار، روی آن نازک‌کاری انجام می‌شود، بعد از تسطیح یک کف، یا اجرای یک سقف باید روی آن کف‌سازی انجام گیرد. تا هم به زیبایی و هم به دوام آن بیفزاید. کف‌سازی از مواردی است که بسیار به چشم می‌آید. اگر به خوبی انجام نشود، اعتبار مجری پروژه بسیار خدشه‌دار می‌شود. علاوه بر آن ممکن است به کارایی سازه نیز لطمه بزند یا در مواردی آن را بلااستفاده کند که در این صورت خسارات زیادی به بار می‌آورد.

ایجادکننده پوشش سخت از سنگدانه‌های مقاوم تشکیل شده که در مقابل سایش و فرسایش به علت ویژگی‌های فیزیکی، مقاومت بالایی از خود نشان می‌دهند. این ماده که معمولا از ژل میکروسیلیس یا میکروسیلیکا است، پس از استفاده روی بتن تازه و انجام کارهای ماله‌کشی سطحی سخت و بدون خلل و فرج ایجاد می‌کند که در مقابل خوردگی و سایش مقاوم است.

سخت‌کننده بافر یک مخلوط خشک پودری و آماده مصرف جهت ایجاد بتن ضد سایش است. این ترکیب ایجادکننده پوشش سخت از سنگدانه‌های مقاوم تشکیل شده که در مقابل سایش و فرسایش بعلت ویژگی‌های فیزیکی، مقاومت بالایی از خود نشان می‌دهند.

کف‌سازی عمدتاً در سه بخش انجام می‌شود:

۱. زیرسازی

برای جلوگیری از نشست کردن مورد و حفاظت از تاسیسات عبوری از زیر سطح (مثل لوله‌های فاضلاب)

زیرسازی خود شامل دو بخش است:

• کوبیدن کف و منظور متراکم‌سازی خاک. ( در کف‌های خاکی)
• ماهیچه‌کشی: وقتی تاسیسات از کف می‌گذرد، برای جلوگیری از لگد مال شدن و تخریب آن‌ها باید روی آن را با ملات پر سیمان پوشاند که به این کار ماهیچه‌کشی می‌گویند.

نکته: قبل از اجرای فونداسیون نیز باید کف‌سازی انجام شود. در این مورد، باید چاه‌های قدیمی موجود شناسایی و با مصالح مناسب پر شود. اگر این کار انجام نشود امکان نشست ساختمان و ترک‌خوردگی در حین یا بعد از ساخت وجود دارد.

۲. تسطیح

در این مرحله از کف‌سازی ترازبندی و همباد کردن سطوح انجام می‌شود. اگر کف‌سازی در جایی باشد که امکان جاری‌شدن آب وجود دارد، باید حتماً شیب‌بندی مناسب برای هدایت آب به کف‌شورها یا آبروها انجام شود (مثل کف پیلوت یا پشت بام). تسطیح کف فونداسیون نیز با استفاده از بتن مِگر انجام می‌شود. اگر نیاز باشد از نفوذ آب به زیر سطح جلوگیری شود، باید در این مرحله یا مرحله بعدی کف‌سازی، عایق‌کاری، با استفاده از قیر و گونی یا ایزوگام صورت گیرد.

۳. سنگ فرش کردن یا روسازی

اگر دو مرحله قبل به درستی انجام شده باشد، اجرای این مرحله به خوبی صورت می‌گیرد. البته اگر از بنا و کارگرها کارشان را بلد باشند. در این مرحله باید با ریسمان‌کشی کلیه سنگ‌فرش‌ها به صورت هم‌باد و هم‌تراز  با یکدیگر اجرا شوند. تا زمانی که ملات زیر آن خود را نگرفته است نباید از روی آن‌ها عبور کرد. در این مرحله سلیقه و ظرافت کار نیز اهمیت دارد. برای حاشیه‌ها معمولا نیاز است که سنگ‌فرش‌ها به صورت تکه‌ای به کار برده شوند که در تکه کردن یا برش سنگ‌ها نیز باید دقت کافی صورت گیرد.

در سنگ فرش کردن محوطه‌ها حتماً باید از مصالح با استقامت و ضخامت بیشتر مثل سنگ‌ها استفاده کرد. به این نکته نیز توجه داشته باشید که هر چقدر ابعاد سنگ بزرگ‌تر و ضخامت آن کمتر باشد، احتمال ترک خوردن و شکستن آن بیشتر است.

منبع: +

تهیه کننده: محبوبه پوریوسفی