بیشتر مصالح ساختمانی تخلخل بسیاری دارند و در سطح دارای گروه‌های هیدروکسیل هستند. این گروه‌های هیدروکسیل بخاطر شباهت با ساختار آب و ویژگی آب دوستی، جاذب آب هستند. بنابراین بیشتر مصالح ساختمانی به راحتی خیس می‌شوند و در منافذشان آب جذب می‌کنند.

اندازه مولکول آب ۱۸/۰ نانومتر است. اندازه منافذ در بیشتر مصالح ساختمانی بین ۵ تا ۲۰۰ نانومتر است. اندازه بیشتر آلاینده‌ها چون اسیدها، کلریدها و سولفات‌ها بین ۱ تا ۲ نانومتر می‌باشد. حتی در بتن و سنگ فشرده اندازه منافذ بسیار بزرگتر از آب است و با توجه به خاصیت آب دوستی مصالح ساختمانی امکان ورود آسان آب را فراهم می‌کند. با توجه به افزایش هزینه نیروی انسانی، صنعت ساختمان ضد آب سازی را راهی برای حفظ و نگهداری ظاهر ساختمان‌های نوساز در نظر گرفته‌است. محصولات بسیاری در بازار وجود دارد و برخی معیارهای انتخاب مصالح ضد آب عبارتند از:

• مقاومتی که می‌تواند در برابر جذب آب ایجاد کند.
• مانع ایجاد کردن در برابر نمک‌های محلول در آب، بویژه نمک‌های کلر
• نفوذ عمل ضد آب سازی به عمقی قابل قبول
• لکه نشدن مناطق سطح عمل شده
• دوام طولانی مدت در محیطی قلیایی
• خطر محیط زیستی و سلامتی پایین
• مقاومت در برابر اشعه فرابنفش (بیش از ۲۰ سال)

فن آوری‌ها و پیشرفت‌های زیادی در تولید محصولات ضد آب سازی در طول 50 ‏سال گذشته ‏بویژه دراستفاده از شیمی پلیمری پایه و بسیاری محصولات دیگر صورت گرفته است. در چند سال اخیر استفاده از فناوری نانو در تولید پوشش های ضدآب کننده ساختمانی انقلابی را در این صنعت در جهان ایجاد نموده است. لازم به ذکر است که تحقیقات در این زمینه به منظور بررسی تاثیر فناوری نانو بر روی عملکرد این نوع پوشش‌ها هنوز در حال توسعه می‌باشد.

+ منبع