در هر یک از حوزه‌های تخصصی مرتبط با ساختمان تعریف متفاوتی از ساختمان بلندو آسمان خراش ارائه شده است.
برای مثال از دیدگاه مهندسی سازه، ساختمانی بلند محسوب می‌شود که در طراحی آن نیرو‌های جانبی باد و زلزله تاثیرگذار و مهم‌تر از نیروهای عمودی باشد (حدود ۳۲ متر)
از نقطه نظر معماری، ساختمانی که نسبت ارتفاع به قطر آن حداقل برابر با ۳٫۱۴ باشد بلند محسوب می‌شود.
از دیدگاه حریق، ساختمانی بلند محسوب می‌شود که طبقات بالای آن برای ماشین آتش‌نشانی معمولی قابل دسترس نباشد (بر این اساس در ایران هر بنایی که ار تفاعش بیش از ۲۳ متر باشد، بلند محسوب می‌شود)
ساختمان های بلند در ایران بر اساس ضوابط و مقررات شورای عالی معماری و شهرسازی ایران مصوب ۱۳۷۷، به ساختمان های بالای شش طبقه گفته می‌شود.
بر اساس بعضی از دیدگاه‌ها تعریف ساختمان بلند در شهر تهران می‌تواند به این ترتیب باشد که اگر بنایی یکی از دو شرط زیر را داشت، به عنوان ساختمان بلند در نظر گرفته شود:

•  ارتفاع بیشتر از دوازده طبقه، که به صورت نقطه‌ی عطف شهری قابل بررسی باشد.
• تاثیرگذاری مشهود بر خط آسمان شهر

منبع: مبانی طراحی ساختمان‌های بلند، محمود گلابچی، محمدرضا گلابچی، انتشارات دانشگاه تهران، صفحه ۴