مقاله تحلیلی: جاده ­های بیشتر و عریض ­تر، ترافیک بیشتر

مقاله تحلیلی: جاده ­های بیشتر و عریض ­تر، ترافیک بیشتر

باور عموم بر این است که هر چه جاده‌ها بیشتر و عریض‌تر باشند، ترافیک کمتر خواهد شد.

طبق گزارشی که اخیراً توسط یک گروه حامی دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی منتشرشده، اضافه کردن خطوط بزرگراهی و جاده‌های جدید، افراد بیشتری را به رانندگی به‌جای استفاده از قطار یا دیگر وسیله‌های حمل‌ونقل تشویق می‌کند که همین موجب افزایش ترافیک می‌شود.

یک بررسی نشان می‌دهد که گسترش جاده‌ها از سال ۱۹۸۰ باعث افزایش چشم‌گیر رانندگی، تشدید ترافیک، افزایش تصادفات و آلودگی شده است.

ران بورک، مدیر اجرایی سازمان Active Transportation Alliance، می‌گوید ما باید درباره این استراتژی چندین ساله یعنی متکی بودن بر ماشین‌ها برای جابه‌جایی ما از جاده‌های پهن‌تر و پارکینگ‌های بزرگ‌تر و بزرگ‌تر تجدیدنظر کنیم. وی معتقد است که این استراتژی یک استراتژی مؤثر برای کنترل ترافیک نیست و برای آینده مناطق شهری پاسخگو نخواهد بود.

بورک می‌گوید گسترش جاده‌ها، تسهیل و تسریع رانندگی باعث می‌شود که بعضی از افراد سفر‌های ماشینی بیشتری نسبت به قبل داشته باشند و در فاصله‌ای دور از محل کارشان زندگی کنند. دلیل این است که برخی شرکت‌ها ترجیح خواهند داد که دفتر خود را دور از مناطق شهری و خطوط حمل‌ونقل عمومی دایر کنند.

به‌جای ساخت جاده‌های بیشتر و عریض‌تر، باید روی حمل‌ونقل عمومی و سهولت دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی سرمایه‌گذاری شود.CMAP، سازمان برنامه‌ریزی کلان‌شهر شیکاگو، گسترش برخی بزرگراه‌های اصلی را - ازجمله گسترش بزرگراه‌های بین ایالتی ۲۹۴ و ۲۹۰ و بخش‌هایی از بزرگراه‌های بین ایالتی ۵۵ و ۸۰- درخور سرمایه‌گذاری در نظر می‌گیرد. CMAP همچنین از پروژه‌های حمل‌ونقل مانند توسعه رد لاین جنوبی CTA به خیابان ۱۳۰ ام نیز حمایت می‌کند.

Active Transportation Alliance خواستار حذف گسترش بزرگراه‌ها از لیست CMAP است.

بورک می‌گوید فکر نمی‌کنم که این‌ها سرمایه‌گذاری‌های خوبی باشند. وی خاطر نشان کرد که قیمت برآورد شده برای توسعه راه‌های برنامه‌ریزی‌شده I-۲۹۰، I-۲۹۴ و I-۵۵؛ ۷.۴ بیلیون دلار است، درحالی‌که تنها ۱۲ میلیون دلار برای ۱۰۰ مایل از مسیرهای دوچرخه‌سواری شیکاگو از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ خرج شد.

مدیر اجرایی CMAP، جوزف سزابو می‌گوید هدف ایجاد ناحیه‌ای با توازن و یک شبکه حمل‌ونقل چندمنظوره است. با توجه به منابع محدود ناحیه، یک رویکرد «ابتدا این را درست کن» به همراه پیشبرد استراتژی‌های بلند پروازانه برای افزایش حمل‌ونقل از طریق وسایل نقلیه عمومی و پیاده‌روی در نظر می‌گیرد.

دپارتمان حمل‌ونقل ایلینوی نیز باید تمام حالت‌های سفر را هنگام برنامه‌ریزی پروژه‌ها به‌خصوص در نواحی شهری در نظر گرفت.

مایکل استورینو، رئیس و مدیرعامل انجمن سازندگان راه‌ها و سیستم حمل‌ونقل ایلینوی، گزارش Active Transportation Alliance را مورد تمسخر قرار داد و بیان کرد که آن‌ها این واقعیت که مردم از آزادی که اتومبیل به آن‌ها می‌دهد لذت می‌برند را نادیده گرفته است. وی همچنین بیان کرد که گزارش Active Transportation Alliance واقع‌بینانه نیست.

استورینو گفت مردم درهرصورت رانندگی خواهند کرد و زمانی که بزرگراه‌ها بسیار شلوغ شدند، رانندگان به خیابان‌های فرعی می‌روند و ترافیک را به آنجا انتقال می‌دهند.

بین سال‌های ۱۹۸۰ و ۲۰۱۶، درصد افراد پیاده، دوچرخه‌سوار و کسانی که از حمل‌ونقل عمومی برای رسیدن به محل کار استفاده می‌کردند از ۲۴ درصد به ۱۷.۱ درصد کاهش یافت. طی دوره مشابه، تعداد مایل‌هایی که ماشین‌ها در منطقه طی می‌کردند تقریباً تا ۶۹.۲ درصد افزایش پیدا کرد، درحالی‌که جمعیت با نرخی کمتر از ۱۸ درصد رشد کرد.

باوجوداینکه بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۱۵، ۱۰۰۰ مایل بزرگراه‌های جدید و خطوط شریانی در منطقه اضافه شد بازهم ترافیک در حال افزایش است. تعداد ساعاتی که مردم شیکاگو در سال ۲۰۱۴ در ترافیک مانده‌اند با ۳۰ ساعت افزایش نسبت به سال ۱۹۸۲ به ۶۱ ساعت رسید.

بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۶ تعداد مسافران اتوبوس‌ها و قطارهای برون‌شهری از ۹.۳ درصد به ۶.۱ درصد و در شهر از ۳۲.۴ درصد به ۲۸.۲ کاهش یافت.

باوجود تعداد زیاد گزینه‌های حمل‌ونقل در شیکاگو، پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی استفاده‌شده در شیکاگو نسبت به دیگر شهرهای بزرگ کمتر است.

 تنها بیشتر از یک‌سوم یا ۳۶.۵ درصد مسافران شیکاگو در مقایسه با ۶۷.۷ درصد در نیویورک و ۵۴.۳ درصد در واشنگتن دی سی، به‌وسیله پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری یا با حمل‌ونقل عمومی به محل کار می‌روند. در لس‌آنجلس که ترافیک زیادی دارد، این مقدار ۱۳.۷ درصد است.

تعداد دوچرخه‌سواران در شیکاگو از ۰.۱۸ درصد به ۱.۷ درصد در چهار دهه اخیر، علی‌رغم کاهش جمعیت شهر افزایش یافت.

مانچینو شهردار هاتورن وودز گفت جاده‌های جدید همیشه پاسخ مشکل نیستند. وی بیان کرد اصلاحات کم‌هزینه‌تر مانند بهبود جاده‌های موجود راه بهتری برای سبک کردن ترافیک در شهرستان لیک در ایالت ایلینوی و ذخیره بیلیون‌ها دلار و حفظ نواحی طبیعی خواهد بود.

 منبع

نوشته شده توسط تیم مترجمین موسسه 808

اگر دوست دارید به تیم مترجمین 808 بپیوندید، با ما تماس بگیرید.

دریافت فایل PDF کاملمقاله برای اعضای VIP رایگان است. سایر کاربران با پرداخت ۵۰۰ تومان می توانند اقدام به دریافت این فایل کنند.

PDF

برای مشاهده کامل این محتوا می بایست مبلغ مورد نیاز را از اعتبار خود پرداخت کنید

برای کاربران ویژه رایگان است

نوع فایل دریافتی :
PDF
اعتبار مورد نیاز : 500 تومان
دریافت فایل PDF و حمایت از ترجمه کنندگان500 تومان
پرداخت 500 تومان و مشاهده محتوا
درباره نویسنده
عکس‌های poorya_n

پوریا نخعی

لیسانس مهندسی عمران از دانشگاه فردوسی مشهد و در حال تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد در رشته مهندسی مدیریت منابع آب دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران سابقه ترجمه مقاله و کتاب تخصصی اشنا به نرم افزارهای matlab, lingo,Gams,hec-hms,modsim, etabs, safe
سوالات مرتبط
عکس کاربر
1پاسخ
درخواست آمورش کامل در خصوص صورت وضعبت نویسی برای پروژه های راهسازی و تونل سازی
با سلام بنده آمورش کامل در خصوص صورت وضعبت نویسی و بررسی آن میخواهم کتاب ،نرم افزار و هر گونه آموزش در خصوص بررسی و نوشتن صورت وضعیت پروژه های راهسازی و تونل سازی
عکس کاربر
1پاسخ
انتخاب رشته ارشد عمران
سلام وقت شما بخیر ارشد مهندسی حمل و نقل ریلی بهتره یا ارشد مهندسی عمران گرایش برنامه ریزی حمل و نقل ؟ هم از لحاظ بازارکار هم از لحاظ اپلای/ لطفاً نظرات خودتونو اعلام کنید ممنون
عکس کاربر
0پاسخ
تفاوت بها قیر
سلام وقت بخیر قرارداد ما در سال ۹۶منعقد شده و در شرایط خصوصی نوشته تعدیل دارد ولی مطابق بخشنامه تفاوت بها قیر تعلق نمیگیره.چون ان زمان بخشنامه دادن تفاوت بها مصالح همان در تعدیل پرداخت میشود و جداگانه پرداخت نمیشود. سوال من اینه الان که بخشنامه اومده و تفاوت بها قیر جداگانه قابل پرداخت می باشد، آیا ما میتونیم تفاوت بها قیر بگیریم یا خیر؟ درسته در شرايط خصوصی نوشته تفاوت بهاطبق بخشنامه تعلق نمیگیره اما بعدا بخشنامه اومد که کارکرد های سال ۹۷ به بعد تفاوت بها پرداخت گردد
ورود به بخش پرسش و پاسخ
  • برای ارسال دیدگاه وارد شوید یا ثبت نام کنید .