مقاله تحلیلی: آیا خطرات در مورد پل‌ های فروریخته دست کم پیش بینی شده‌ اند؟

از بین 35 پل فروریخته‌ای که مورد تحلیل قرار گرفته‌اند، سیل خرابی 13 مورد، فرسایش ناشی از رسوبات پیرامون فونداسیون پل‌ها (آب شستگی) 16 مورد، طوفان 1 مورد و سایر عوامل (نظیر ضایعات هیدرولیکی یا آب آورده) نیز 5 مورد از خرابی‌ها را سبب شده‌اند. علامت H در نقشه‌های فوق نشانگر مکان‌هایی است که یک تندباد یا طوفان گرمسیری به وقوع پیوسته و بر واژگونی پل تأثیر گذاشته است. نواحی دایروی معرف سطوح زهکشی شده در محل پل‌ها می‌باشد.

ایالات متحده، بودجه‌ای برابر با 1 تریلیون دلار را صرف بهسازی زیرساخت‌هایی نظیر پل‌های زوال یافته نموده است. دلیل یک دلیل منطقی برای جلوگیری از صرف پول در این خصوص وجود دارد و آن روش‌های ارزیابی کنونی پل‌ها است که موجب دست کم گرفتن آسیب پذیری در آن‌ها می‌شود. این موضوع در قالب مطالعه‌ای جدید در مجله سیستم‌های زیربنایی منتشر گردیده است.

سازه مورد مطالعه پلی در امتداد ساحل بیگ سور ایالت کالیفرنیا است که در ماه مارس فروریخت و ضمن جداسازی جوامع، خسارتی بالغ بر میلیون‌ها دلار به کسب و کارهای محلی وارد کرد. اگرچه باران‌های غیرمنتظره اخیر در کالیفرنیا موجب خرابی تأسیسات زیربنایی شده بود اما ارزیابی‌های استاندارد خطر موجب دشواری در تشخیص پل‌هایی شد که در معرض بیشترین آسیب پذیری قرار داشتند

نوا دیفن باخ، پروفسور دانشگاه استنفورد می‌گوید: زمستان اخیر در کالیفرنیا، آسیب پذیری زیر ساخت‌های جامعه را آشکار ساخت. به‌روز رسانی زیرساخت‌ها نیازمند تغییراتی در راستای نگهداری از تأسیسات و تدارکاتی برای داشتن آمادگی در شرایط افزایش خطر رخدادهای ناشی از گرمای زمین می‌باشد.

سیل‌های مکرر

خرابی پل فایفر کنیون (Pfeiffer Canyon Bridge) در بیگ سور- منجر به اتفاقات عمده دیگری نیز شد. از آن جا که تغییرات اقلیم آب و هوایی و تغییر کاربری زمین منجر به سیل خیزی بیشتر و شدیدتر در منطقه شد، احتمال فرو ریختن بیش از 500000 پلی که در این کشور وجود دارد نیز افزایش خواهد یافت.

 عوامل طبیعی پیچیده‌ای موجب دشواری در تخمین دقیق میزان خرابی گردیده اما مطالعات انجام شده در سطح کشوری و منطقه‌ای به خسارتی بالغ بر 250 میلیارد دلار که ناشی از اثرات اقلیمی است، اشاره دارند.

ارزیابی ریسک در ایالات متحده آمریکا با این فرض انجام می‌شود که پل‌ها هنگامی فرو خواهند ریخت که یک سیل با دوره بازگشت 100 ساله اتفاق بیفتد.البته طبق یافته مؤلفین این مقاله، چنین فرضیه‌ای نادرست است؛ چراکه طبق این فرض قادر به لحاظ کلیه شرایط واژگونی پل‌ها به‌ واسطه جریانات آبی مختلف نخواهیم بود.

یک مدل جدید

در این تحلیل‌ها، سیلاب‌های مختلفی که منجر به خرابی گردیده و پیش‌تر به نام روش 100 ساله موسوم بوده است، مدنظر قرار می‌گیرد. نتایج نشان می‌دهند که حساسیت بیشتری نسبت به تغییر در فرکانس اصلی سیلاب وجود دارد.

در حقیقت، از بین 35 پلی که مورد تحلیل قرار گرفته‌اند، 23 مورد در نتیجه جریان آبی با شدت کمتر از سطح وقوع سیل در 100 سال تخریب شده‌اند. مؤلفان بر این نکته اشاره دارند که دلیل اصل این نوع فرو ریختن، آن است که بیشتر این پل‌ها پیش از انتشار استانداردهای طراحی مدرن ساخته شده‌اند. از آن جا که خرابی بیشتر پل‌ها و همچنین تأسیسات زیربنایی آمریکا به قبل از زمان انتشار استانداردهای طراحی جدید برمی گردد، نتایج حاصله نشان دهنده خطرات بیشتری است که در اثر رخدادهای اقلیمی به تأسیسات زیربنایی آمریکا وارد آمده است.

طبق برآوردهای انجمن مهندسین عمران آمریکا، به مبلغی بالغ بر 123 میلیارد دلار نیاز است تا اقدامات نگه دارنده پیشین در مورد پل‌های این کشور اصلاح شود. در قرن 21 نیز در حدود 140 الی 250 میلیارد دلار بیشتر برای مقابله با خطرات روز افزون ناشی از تغییرات اقلیمی نیاز است.

  منبع

 نوشته شده توسط تیم مترجمین موسسه 808

 اگر دوست دارید به تیم مترجمین 808 بپیوندید، با ما تماس بگیرید.

دریافت فایل PDF مقاله برای اعضای VIP رایگان است. سایر کاربران با پرداخت ۵۰۰ تومان می توانند اقدام به دریافت این فایل کنند.