زهکشی، تخلیه طبیعی یا مصنوعی آب سطحی از یک منطقه است. زهکشی داخلی خاک‌های کشاورزی به حد کافی برای جلوگیری از آلودگی شدید (شرایط بی‌هوازی که به رشد ریشه‌ها آسیب می‌زند) کافی نیست، بنابراین بسیاری از خاک‌ها نیاز به زهکشی مصنوعی برای بهبود تولید یا مدیریت منابع آب دارند.

تاریخچه

تمدن دره ایندوس، سیستم‌های فاضلاب پیشرفته‌ای داشتند. همه خانه‌ها در شهر اصلی «هاراپا» و «موهنجو دارو» به آب و تسهیلات زهکشی دسترسی داشتند. آب زائد به سمت فاضلاب‌های وزنی سرپوشیده که در خیابان‌های اصلی قرار گرفته بودند، هدایت می‌شد.

قرن هجدهم و نوزدهم

اختراع لوله توخالی زهکشی به «هو دالریمپل» نسبت داده شده که در سال ۱۷۵۳ درگذشته است.

شیوه‌های رایج زهکشی

ژئوتکستایل‌ها

سیستم‌های زهکشی جدید شامل فیلترهای ژئوتکستایل است که که دانه‌های درشت و خوب دانه‌بندی شده خاک را را در مقابل تخلیه و زهکشی، محافظت و نگهداری می‌کند. ژئوتکستایل‌ها، الیاف مصنوعی ویژه‌ای هستند که برای کاربردهای مهندسی عمران و محیط زیست طراحی شده‌اند. ژئوتکستایل‌ها برای حفظ ذرات خاک طراحی شده‌اند. در حالی که اجازه عبور آب را می‌دهند. در یک سیستم زهکشی سنتی، آنها را در امتداد یک ترانشه قرار می‌دهند و سپس با مواد گرانولاری درشت‌دانه، شن، پوسته‌های دریایی، سنگ یا صخره پر می‌شوند. سپس ژئوتکستایل بالای سنگ قرار می‌گیرد و پس از آن ترانشه با خاک پوشانده می‌شود. آب زیرزمینی از طریق ژئوتکستایل رسوخ می‌کند و جریان‌ها از طریق سنگ به بیرون رانده می‌شوند. در شرایط آب‌های زیرزمینی، یک لوله پلاستیکی (PVC یا PE) در طول پایه زهکشی  برای افزایش حجم آب انتقال‌یافته در تخلیه گذاشته شده است.

یک سیستم زهکشی پلاستیکی پیش‌ساخته از HDPE به نام «اسمارت دیچ» SmartDitch، اغلب شامل ژئوتکستایل، فیبر درخت نارگیل یا فیلترهای کهنه می‌تواند در نظر گرفته شود. استفاده از این مواد به علت سهولت استفاده از آنها، به طور فزاینده‌ای شایع شده است و نیاز به حمل و نقل و انباشت سنگ را که گران‌تر از زهکشی ترکیبی و بتونه‌های بتنی است، حذف می‌کند.

در طول ۳۰ سال گذشته، ژئوتکستایل و فیلترهای PVC به رایج‌ترین سیستم به عنوان ابزار فیلتر خاک تبدیل شده است. ژئوتکستایل‌ها، برای تولید ارزان هستند و با خواص کنترل‌شده کارخانه‌ای، عملکرد فیلتراسیون طولانی‌مدت را حتی در شرایط خشكی نیز تضمین می كنند.

منبع: wikipedia