در بعضی از سازه‌ها، ممکن است بارهای تکراری بر سازه اثر کند. چنانچه یک ماده تحت تعدادی بارهای تکراری، به صورتی که هر کدام از آن بارها کوچکتر از مقاومت فشاری استاتیکی آن ماده است، دچار شکست شود، اصطلاحا گوییم آن ماده در اثر خستگی شکسته شده است. پدیده‌ی خستگی در مورد اکثر مصالح و از جمله بتن و فولاد وجود دارد.

برای روشن شدن موضوع، یک نمونه بتن را که تحت بارگذاری تا حد مقاومت بتن و سپس باربرداری و مجددا بارگذاری تا آستانه‌ی تنش حداکثر قابل تحمل و سپس باربرداری، و تکرار این وضعیت قرار گیرد، در نظر بگیرید. پوش تنش‌های حداکثر قابل تحمل در این بارگذاری تکرار، تقریبا همان منحنی تنش-کرنش بتن تحت بارگذاری معمولی استاتیکی است. از طرفی، پس از هر بار برداری، مقدار قابل توجهی کرنش‌های پسماند در نمونه بتنی باقی می‌ماند؛ که این مسئله سبب می‌شود تحت تعداد محدودی سیکل بارگذاری، نمونه تقریبا مقاومت خود را از دست بدهد.

بنابراین، با ادامه سیکل‌های بارگذاری و باربرداری، رفته رفته کرنش‌های پس ماند بیشتری در نمونه بتنی ذخیره شده و مقاومت نمونه کاهش می‌یابد؛ تا اینکه نمونه تحت حداکثر بار وارده در یک سیکل مشخص، شکسته می‌شود. این وضعیت بیانگر مقاومت خستگی نمونه‌ی بتنی پس از همان تعداد سیکل بارگذاری و بار برداری خواهد بود.

مقاومت خستگی بتن را می‌توان بر اساس منحنی اصلاح شده‌ی گود من (Modified Goodman Diagram) ارزیابی کرد.

  منبع: سازه های بتن آرمه، مولف: داود مستوفی نژاد