به طور کلی این درزها برای تامین امکان انقباض و انبساط ناشی از تغییرات درجه حرارت، به طوری که در نقاط مختلف ساختمان ترک خوردگی و در مقاطع سازه تلاش‌های ثانوی زیاد، ایجاد نشود تعبیه می‌گردند.

عملکرد این درز‌ها باید به گونه‌ای باشد که انبساط و انقباض طرفین درز کاملا همساز شوند، لازمه چنین درزهایی این است که هیچگونه پیوستگی در طرفین درز برقرار نباشد، چنین درزهایی باید با کمترین مقاومت در مقابل انقباض و انبساط قادر به باز و بسته شدن باشند.

عموما این درزها در تمام قسمت‌های سازه به طور پیوسته قرار گرفته و از کف تا سقف ادامه می‌یابند، برای حصول اطمینان از جدایی کامل دو قسمت مجاور، رعایت این مسئله ضروری است.

درز انبساط برای جلوگیری از خراب شدن روسازی‌ها در اثر فشار بیش از حد، فراهم ساختن امکان تعمیر قسمتی از جدول‌های بتنی پیاده‌روها و نظایر آن تعبیه می‌شود

در ساختمان‌های بتن آرمه یکپارچه، درز انبساط نوعی درز حرکتی است. در این نوع ساختمان‌ها برای اجرای این درزها باید با بریدن سقف، دیوارها و کف طبقات به طور کامل انجام شود. فاصله‌ی درزهای حرکتی در ساختمان‌های بتن آرمه به کمک محاسبه تعیین می‌شود. این فاصله معمولا بین 30 تا 60 سانتیمتر است. با به کار بردن آرماتورهای طولی، می‌توان فاصله درزها را تا 90 متر افزایش داد. عرض درزها معمولا 13 تا 37 میلیمتر است که از طریق محاسبه تعیین می‌شود.

در ساختمان‌های فولادی باید درز انبساط، ساختمان را کاملا به دو قسمت تقسیم نماید. اجرای درز در ساختمان های فلزی با توجه به اینکه سقف بتنی یا فلزی باشد، طبق نقشه‌ها و مشخصات خواهد بود.

 فاصله‌ی درزها از هم بیش از 60 متر نخواهد بود که در هر حال طبق نقشه‌ها و مشخصات در محل‌های تعیین شده  اجرا خواهد شد.

 منبع: عناصر و جزئیات ساختمانی، مولف: مهندس علی مختاریان