فولدینگ نام سبکی در معماریِ پُست-مدرن است که در آن مفهوم لایه‌ها از اهمیت به سزایی برخوردار است. در این سبک، برتری متغیرها معیار نبوده؛ بلکه به جای قضاوت، سعی در پذیریش عناصر موجود و ادراک تفاوت‌هایشان است به گونه‌ای که هم این باشد و هم آن؛ در این اندیشه، با جهان‌هایی موازی، منحصر به فرد و هم ارزش سر و کار داریم. به همین دلیل است که در معماری فولدینگ، عمودی‌گرایی جای خود را به افقی گرایی می‌دهد.

جهان فولدینگ، جهانی همگن و خاکستری شده از سپیدی و سیاهی‌ها نیست؛ بلکه جهانی است خال خالی، تو در تو و لایه به لایه و در عین حال بدون تبعیض.

معماری فولدینگ یکی از سبک‌های مطرح در دهه‌ی پایانی قرن بیستم بود. فلسفه‌ی فولدینگ برای نخستین بار توسط فیلسوف فقید فرانسوی، ژیل دلوز مطرح شد. وی هم چون ژاک دریدا از جمله فلاسفه‌ی مکتب پساساختارگرایایی به شمار می‌آید که پایه‌ی اندیشه‌ی خویش را بر زیر پرسش بردن بینش مدرن و مکتب ساختارگرایی قرار دادند.

فلسفه‌ی فولدینگ منطق ارسطویی را نیز به پرسش می‌گیرد. از دیدِ این فلسفه، هیچ برتری ای در جهان وجود ندارد. زیربنا و روبنا وجود ندارد. فولدینگ به دنبال تعدد است و می‌خواهد سلسله مراتب و دوگانگی ها را از بین بردارد.

فولد یعنی چین و لایه یعنی لایه لایه های هزارتو، یعنی هر لایه در کنار لایه ی دیگر، همه چیز در کنار هم است، هیچ اندیشه‌ای بر دیگری ارجحیت ندارد، تفسیری بالاتر و فراتر از دیگری نیست، همه چیز افقی است. به عبارت دیگر فولدینگ می‌خواهد منطق دوارزشی را دیکانستراکت کند و کثرت و تباین را جایگزین آن کند. فولدینگ هم مانند دیکانستراکشن در پی از بین بردن مبناهای فکری تمدن غرب و به ویژه منطق و ریاضی گونه‌ی مدرن است.

فولدینگ علیه سلسله مراتب

فولدینگ، عمودگرایی، طبقه بندی و سلسله مراتب را مردود می‌داند و به جای آن افقی گرایی را مطرح می‌کند. از دیدگاه فولدینگ همه چیز هم سطح یک دیگر است. دلوز در کتاب خود به نام فولد، لایبنیتز و باروک (۱۹۸۲) جهان را چنین تبیین می‌کند: "جهان به عنوان کالبدی از فولدها و سطوح بی نهایت که از راه فضا، زمان فشرده شده، در هم پیچ و تاب خورده و پیچیده شده است." دلوز هستی و اجزای آن را همواره در حال شدن می‌بیند.

یکی از موارد کلیدی در مباحث مطرح شده توسط دلوز، افقی گرایی است. دلوز به همراه هم‌اندیش خود، فیلیکس گاتاری، مقاله‌ای به نام ریزوم در سال ۱۹۷۶ در پاریس منتشر کرد. این موضوع در کتاب هزار سطح صاف (۱۹۸۰) به صورت کامل تر توسط این دو مطرح گردیده است.

ریزوم گیاهی است که بر خلاف دیگر گیاهان، ساقه‌ی آن به صورت افقی و در زیر خاک رشد می‌کند. برگ‌های آن خارج از خاک است. با قطع بخشی از ساقه‌ی آن، این گیاه از بین نمی‌رود، بلکه از همان جا در زیر خاک گسترش می‌یابد و جوانه‌های تاره پدید می‌آورد.