تحولات انقلاب صنعتی در جهان باعث شد که شهرها از نظر فضای سبز خارج از الگوی ارگانیک قبلی که پاسخگوی نیازهای اکولوژیک بود، تکوین یابد. در تعریف کنونی فضای سبز شامل آن بخش از مناطقی می شود که دارای گیاهان و یا هر گونه سبزینگی اعم از درختان، گلها و چمن‌ها را در بر داشته باشد.

فضای سبز شهری بخشی از فضاهای باز شهری است که بر اساس نظارت و مدیریت انسان، با در نظر گرفتن ضوابط‌، قوانین و تخصص‌های مرتبط به آن، برای بهبود شرایط زیستی و رفاهی شهروندان و مراکز جمعیتی غیر روستایی‌، حفظ‌، نگهداری یا احداث می‌شوند.

انواع فضای سبز:

• پهنه‌ای: فضاهای سبز پهنه‌ای فضاهایی هستند که در نقشه‌های شهر نیز، به عنوان لکه‌های سبز دیده می‌شوند.
• خطی: فضاهای سبز خطی به فضاهایی اطلاق می‌شوند که متناسب با هویت ظرفیت جا‌به‌جا شدگی شهر‌ها و گذرگاه‌ها مورد توجه قرار می‌گیرند.

ضوابط و مقررات اصول طراحی فضای سبز:

یکی از مهم‌ترین مسائلی که یک طراح فضای سبز با آن درگیر است آشنایی با ضوابط و قوانین و استانداردها در طراحی فضا است. طراحی منظر از یک طرف با اصول ترکیب زیباشناسی معماری ارتباط می‌یابد و از سوی دیگر تابع اصول ترکیب زیباشناسی طبیعی می‌شود. بر اساس نگرشی نوین زیبایی از رابطه پیوسته و دینامیک دانش‌های مختلف در طراحی منظر به وجود می‌آید. در این نگرش کیفیت زیبایی منظر در ارتباط با عناصر مفید و عملکرد آن‌ها سنجیده می‌شود و به عنوان دانشی در کنار سایر دانش‌های عملکردی مانند معماری، شهرسازی، کشاورزی و باغبانی قرار می‌گیرد.

طراحی فضای سبز در مقیاس‌های کوچک، باید مبتنی بر راحتی، زیبایی، دوام و صرفه اقتصادی باشد.

طراحی فضای سبز به عنوان بخشی از طراحی فضای شهری فرایندی انسانی است که با بهبود کیفیت کالبدی محیط زیست سر و کار دارد. یک فضای سبز از یک سود جزیی از شهر است و نمی‌توان بدون توجه به کل، در مورد جز برنامه‌ریزی و طراحی انجام داد و از سوی دیگر هر فضای سبز، به منزله یک کل است که از ترکیب اجزا، مانند راه‌ها، باغچه‌ها، مبلمان و المان‌ها تشکیل می‌شود.‌ و ضمن اینکه بایستی در تمامی اجزای احساس شود اجزا نیز به خوبی طراحی شوند.

در طراحی فضای سبز از گیاهان به عنوان عناصر معماری می‌توان استفاده کرد. این عناصر همانند دیگر عناصری که در طراحی به کار گرفته می‌شوند از ویژگی‌های بصری مانند نقطه، فرم، رنگ و بافت برخوردار هستند. بایستی این ویژگی‌ها بر اساس اصول زیباشناختی‌، یعنی وحدت، ریتم، تناسب‌، توازن و مقیاس چیده شوند تا بتوان به محیط‌های دلپذیر دسترسی پیدا کرد.

یکی از اهداف مهم در طراحی فضای سبز، آفرینش کیفیتی است که بین تجربه و احساس انسان و المان‌های بزرگ اطراف ما، پلی تعبیه کند.