تحکیم، کاهش تدریجی حجم خاک کاملا اشباع با نفوذپذیری پایین به دلیل تغییر تنش موثر است. این امر ممکن است در نتیجه زهکشی مقداری از آب منفذی باشد، این فرایند تا زمانی ادامه می‌یابد که اضافه فشار آب منفذی با تنظیم افزایش تنش کل، به طور کامل زایل شود؛ تحکیم همچنین ممکن است به دلیل کاهش فشار آب منفذی، برای مثال از طریق پمپاژ آب‌های زیرزمینی یا مکش چاه، نیز رخ می‌دهد. ساده‌ترین حالت، تحکیم یک‌بعدی است که در آن افزایش تنش تنها در یک جهت (معمولا عمودی)، با این شرط که تغییر شکل جانبی صفر مطلق باشد، اعمال می‌شود. فرایند تورم در مقابل تحکیم، افزایش تدریجی حجم خاک در اثر اضافه فشار آب منفذی منفی است.

نشست تحکیم، جابجایی عمودی سطح خاک مطابق با تغییر حجم در هر مرحله از فرایند تحکیم است. نشست تحکیم در صورتی اتفاق می‌افتد که به عنوان مثال، یک سازه (اعمال افزایش تنش کل) بر روی یک لایه رس اشباع ساخته شود و یا سطح ایستایی آب در یک لایه که بر روی لایه رسی قرار دارد، به طور دائم کاهش پیدا کند. به عبارت دیگر، اگر در خاک اشباع، خاکبرداری (کاهش تنش کل) انجام شود، منجر به برآمدگی (جابجایی به سمت بالا) در قسمت کف خاکبرداری به دلیل تورم خاک رس می‌شود. در مواردی که تغییر شکل جانبی قابل توجهی رخ دهد، علاوه بر نشست تحکیم، نشست آنی به دلیل تغییر شکل خاک تحت شرایط زهکشی نشده، ایجاد می‌شود.
فرایند تحکیم برجا می‌تواند با نصب پیزومترهایی جهت ثبت تغییرات فشار آب منفذی نسبت به زمان، مورد بازبینی قرار گیرد. مقدار نشست با ثبت تراز نقلط مرجع مناسب بر روی یک ساختمان یا بر روی زمین می‌تواند اندازه‌گیری شود. ضرور است، تسطیح دقیق با اشتفاده از یک نشانه که حتی در معرض کوچکترین نشستی قرار ندارد، انجام شود. هر موقعیتی در جهت کسب داده‌های نشست کارگاهی با گرفته شود، زیرا تنها از طریق چنین اندازه‌گیری‌هایی است که مناسب بودن روش‌های تئوری می‌تواند ارزیابی شود.

منبع: مکانیک خاک، مولفین: دکتر محمودرضا کی‌منش، دکتر سهیل قره