«رابرت چارلز ونتوری» متولد ۲۵ ژوئن سال ۱۹۲۵ در فیلادلفیا، معمار آمریکایی و موسس اصلی شرکت «ونتوری»، «اسکات براون و همکاران» و یکی از چهره‌های اصلی معماری قرن بیستم بود.

وی به همراه همسرش «دنیس اسکات براون» به شکل‌گیری شیوه‌ای که معماران، برنامه‌ریزان و دانشجویان در مورد معماری و محیط ساخته شده آمریکایی تجربه و فکر می‌کنند، کمک کردند. ساختمان‌ها، برنامه‌ریزی‌ها، نوشته‌های نظری و آموزش‌های آنها نیز برای گسترش گفتمان معماری کمک کرده است.

ونتوری جایزه معماری پریتزکر را در سال ۱۹۹۱ دریافت کرد. علی‌رغم تقاضای شریکان شرکتش، او به تنهایی این جایزه را دریافت کرد. متعاقبا، گروهی از زنان معمار تلاش کردند تا نام همسرش را در ادامه نام جایزه اضافه کنند، اما هیئت داوران جایزه پریتزکر از این کار سر باز زد.

 ونتوری همچنین به خاطر مفهوم «کمتر، یک سوراخ است» (Less is a bore)، پادزهر پست مدرن برای مدرنیست مشهور «میس ون دروه» با حکم «کمتر، بیشتر است» (Less is more) شناخته شده است. ونتوری به همراه «دنیس اسکات براون» در فیلادلفیا زندگی کرد. او پدر «جیمز ونتوری» بنیانگذار و مدیر استودیوی «رسینک» (ReThink) بود.

ونتوری  در مدرسه‌ای در آکادمی «اپیسکوپال» در مریون پنسیلوانیا تحصیل کرده است. وی فارغ‌التحصیل دانشگاه پرینستون در سال ۱۹۴۷ بود. وی در این دانشگاه موفق به دریافت جایزه «فی بتا کاپا» (Phi Beta Kappa) و جایزه معماری «داماتو» (D'Amato) شد. وی کارشناسی ارشد هنرهای زیبا را در سال ۱۹۵۰ از همین دانشگاه دریافت کرد. برنامه آموزشی در پرینستون تحت ریاست پروفسور «جان لاباتوت» که استودیوهای طراحی تحریک‌آمیز را در چهارچوب آموزش هنرهای تجسمی ارائه داد، یکی از عوامل کلیدی در توسعه رویکرد تئوری و طراحی معماری ونتوری بود.

وی در سال ۱۹۵۱ تحت نظر «ایرو سارینن» در «بلومفیلد هیلز» میشیگان و بعدها برای «لویی کان» در فیلادلفیا کار کرد. ونتوری در سال ۱۹۵۴، جایزه کمک هزینه تحصیلی رم را در آکادمی آمریکایی رم به دست آورد و دو سال برای تحصیل به اروپا رفت.

ونتوری از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۷، مسئولیت‌های آموزشی در دانشگاه پنسیلوانیا داشت که در آنها به عنوان دستیار آموزشی کان، مدرس و بعدها به عنوان استادیار کار کرد. وی بعدها در دانشکده معماری ییل تدریس کرد و در سال ۲۰۰۳ در مدرسه فارغ‌التحصیلی دانشگاه هاروارد، سخنران مهمان بود.

ونتوری در ۲۳ جولای سال ۱۹۶۷ با «سانتا مونیکا» ازدواج کرد.

معماری ونتوری در سراسر جهان تاثیر گذاشته است که در اواخر دهه ۱۹۶۰ با انتشار سقف دروازه شکسته «خانه ونا ونتوری» و پنجره سقفی پیچیده «خانه گویلد» آغاز شد. تغییرات جالب انواع خانه‌های بومی در خانه‌های «تروبک» (Trubeck) و «ویسلوسکی» (Wislocki) دیده شد. الگوی نمای موزه هنر اوبرلین و ساختمان آزمایشگاه، معماری بومی و تاریخی را در حالی که هنوز مدرن نیز هستند، نشان می‌دهد.

ونتوری در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۸ در فیلادلفیا به خاطر عوارض بیماری آلزایمر در سن ۹۳ سالگی درگذشت.

منبع: Wikipedia

تهیه‌کننده و مترجم: محبوبه پوریوسفی