استحصال آب باران نیازمند گستره‌ی وسیعی از تکنولوژی‌های مختلف جهت جمع‌آوری و انبار آب باران می‌باشد. این تکنولوژی‌ها می‌تواند در دو دسته درجا و خارج از محل بر اساس منبع جمع‌آوری باران باشد.

در استحصال آب باران درجا، تکنولوژی بر پایه‌ی استراتژی مدیریت خاک به صورتی که قابلیت نفوذپذیری باران در خاک افزایش یابد و سطح بارش گیر کاهش یابد با روش‌هایی چون کاشت گیاهان متنوع، می‌باشد.

استحصال آب باران خارج از محل، روش‌های آبگیری از سطوحی چون بام‌ها، زمین، دامنه‌های شیب‌دار، سطوح جاده‌ای یا آبریز‌های سنگی و ذخیر نمودن آب در تانک‌های ذخیره را شامل می‌شود.

مخازن معمول در استحصال آب باران خارج از محل، حوضچه‌های پشت سد‌ها، آبگیرها، تانک‌ها یا آب انبارها هستند؛ برحسب حجم این مخازن، استحصال خارجی به صورت دو نوع، سیستم فعال و غیر فعال می‌باشد.

• سیستم‌های استحصال غیر فعال (مانند  بشکه های باران (rain barrels)) دارای حجم کمی ( ۵۰ تا ۱۰۰ گالن) هستند و معمولا برای جمع آوری رواناب بام بدون هیچ گونه کاهش آلودگی مورد استفاده قرار میگیرند. بنابراین، این آب جمع‌آوری شده معمولا برای آشامیدن مناسب نمی‌باشد. بر اساس اندازه، این سیستم‌های غیر فعال برای کاربردهای شهری مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• سیستم‌های فعال (مانند آب انبارها)، حجم بیشتری داشته (به صور مهمول ۱۰۰ تا ۱۰۰۰۰۰گالن) که برای جمع آوری آب باران بامها، تراس ها یا سطوح جاده ای استفاده می شوند. در سیستم استحصال فعال، آب جمع آوری شده از لحاض کیفی، تصفیه شده و توسط پمپ به سیستم های توزیع آب انتقال می‌یابد.

سیستم‌های غیر فعال در کاربری‌های شخصی خانگی کاربرد داشته، درحالیکه، انواع فعال استحصال آب خارجی، در سطح شهری به طوریکه به سود کل جامعه است، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

آب جمع آوری شده توسط سیستم‌های استحصال، انبار شده یا به آبهای زیر زمینی تغذیه می‌شوند.

مهمترین هدف استفاده از استحصال‌کننده‌های باران، دسترسی دائم و قابل اطمینان به آب حتی در فصولی با شرایط جوی خاص با نوسانات بارش است.

 برخلاف سدها، که نیازمند فضای وسیعی برای ذخیره ی آب هستند، استحصال کننده‌های باران، در حجم کوچک تهیه می‌شوند که در نتیجه نرخ تبخیر نیز در این نوع ذخایر بسیار کمتر می‌باشد.

همچنین، با این روش، احتمال وقوع سیل و فرسایش خاک کاهش می‌یابد.

این روش بسیار انعطاف‌پذیر بوده و می‌توان در هر حجم، فضا و با امکانات کم تهیه نمود.

مقدار آبی که توسط این روش ذخیره می‌شود قابل ملاحظه است، برای مثال، در تراس مسطحی به مساحت ۱۰۰ متر مربع، با بارش متوسط سالانه ۶۰۰ میلیمتر، در حدود ۶۰۰۰۰ لیتر آب در سال می‌توان ذخیره نمود؛ اگر فرض نماییم تنها ۶۰درصد این آب قابل استحصال است، یعنی در هر سال می‌توان ۳۶۰۰۰ لیتر آب ذخیره نمود. اگر هر نفر در روز به صور متوسط ۱۰ لیتر آب شرب مصرف نماید، می‌توان گفت تقریبا، مصرف آب شرب، یک خانواده ۵ نفره در سال با این روش ذخیره می‌شود.

ترجمه اختصاصی۸۰۸

+ منبع