رابرت مالت (۳ ژوئن ۱۸۱۰، ۵ نوامبر ۱۸۸۱) متخصص ژئوفیزیک، مهندس عمران و مخترعی ایرلندی است که تحقیقات بسیاری بر روی زمین لرزه انجام داده است، از این رو او را پدر لرزه‌شناسی می‌نامند.
وی پس از فارغ‌التحصیلی از رشته ریاضی فیزیک در سن بیست سالگی، به کارخانه ذوب آهن پدرش پیوست و کمک کرد تا کارخانه پدرش به یکی از مهم‌ترین کارخانه‌ها در زمینه مهندسی و تهیه آهن‌آلات برای شرکت‌های راه‌آهن و برای ساخت پل معلق بر روی رودخانه شانون در آتلون (ایرلند) مبدل شود. او همچنین به ساخت ریل‌هایی آهنی با ویژگی‌های خاص پرداخت و نام خود را پرآوازه ساخت.
مالت در سن ۲۲ سالگی (در سال ۱۸۳۲) در آکادمی سلطنتی ایرلند پذیرفته شد. در سال ۱۸۳۵ او در انجمنی انگلیسی که برای پیشرفت علوم تأسیس شده بود عضو شد و آن انجمن کمک مالی خوبی به مطالعات وی در زمینه لرزه شناسی کرد. در سال ۱۸۳۸ او عضو انجمن زمین‌شناسی ایرلند شد و در خلال سال‌های ۸-۱۸۴۶ رئیس‌جمهور شد. از ۱۸۴۸ تا ۱۸۴۹ او مشغول به ساخت برج فانوس دریایی Fastnet در جنوب غربی جزیره Cape Clear شد.

مطالعات لرزه شناسی
در ۹ فوریه ۱۸۴۶ او در آکادمی سلطنتی ایرلند مقاله‌ای با عنوان دینامیک زلزله‌ها ارائه کرد که به اطلاعاتی بنیادی در زمینه لرزه شناسی مبدل شد. او موضوع لرزه‌شناسی را در تحقیقات رواج داد و همچنین مفهوم کانون زلزله را مطرح کرد.
از ۱۸۵۲ تا ۱۸۵۸ (به همراه پسرش جان ویلیام مالت) به آماده سازی و تنظیم آیین‌نامه لرزه شناسی در انجمن بریتانیایی (انگلیسی) پرداخت و آزمایش‌هایی را برای تعیین سرعت انتشار لرزه‌ها در ماسه و سنگ‌های سخت پیش انجام داد.

در ۱۶ دسامبر ۱۸۵۷، منطقه‌ای اطراف پادولا (padula) در ایتالیا به وسیله زلزله بزرگ ناپل خراب شد و ۱۱۰۰۰ نفر جان خود را از دست دادند. این زلزله سومین زلزله بزرگ شناخته شده در آن زمان بود و بزرگی آن ۶٫۹ ریشتر تخمین زده شد. چارلز لایل و چارلز داروین نامه‌هایی به مالت نوشتند و در آن خواستار این شدند که وی با کمک هزینه‌ای ۱۵۰ دلاری از جانب انجمن لرزه‌شناسی لندن، به پادولا برود و میزان خرابی را ثبت و همچنین گزارشی از این واقعه تهیه کند. گزارشی با عنوان زلزله بزرگ ناپل در همان سال به انجمن ارسال شد. در این کار بزرگ علمی از ابزارهای جدیدی برای تعیین میزان خرابی استفاده شد. در سال ۱۸۶۲ وی گزارش زلزله را منتشر کرد و این اولین گزارش لرزه‌شناسی بود که در ۲ جلد ارائه شد. شواهد نشان داد که فاصله نقطه‌ای که زلزله ناپل از آن نشئت گرفته تا سطح زمین ۸ تا ۹ مایل جغرافیایی است.

یکی از مقاله‌های مالت در مورد انرژی انفجار است و تلاش کرد تا تعریف صحیحی از آن بیان کند. به گفته وی انرژی ایجاد شده در انفجار و آتش فشان باعث خورد شدن سنگ‌ها در پوسته زمین و خطوط ترک و در نتیجه راه پیدا کردن آب و ایجاد شدن گرما و بخار از فوران‌های آتش فشان و گدازه‌ها می‌شود.

دیگر کارهای او

او در جنگ کریمه (Crimean War) منجنیقی (وسیله پرتاب توپ) ۴۳ تنی طراحی کرد که قادر به پرتاب گلوله ۲۴۰۰ پوندی (۱۱۰۰ کیلوگرمی) از فاصله ۱٫۵ مایلی (۲٫۴ کیلومتر) بود. منجنیق‌های بزرگ از بخش‌های مختلفی ساخته شدند تا قابلیت جابه‌جایی داشته باشند . یک نمونه آن در پایگاه توپخانه سلطنتی منطقه وولیچ نگه داری می‌شود. مالت در سال ۱۸۵۴ در انجمن انتخاب شد و در سال ۱۸۶۱ به لندن رفت و در آنجا به عنوان مهندس مشاور فعالیت کرد و مجله مکانیک کاربردی را به انتشار رساند. او مدال تلفورد را در سال ۱۸۵۹ از موسسه مهندسان عمران دریافت کرد و به دنبال آن مدال کانینگهام و مدال آکادمی ایرلند را نیز در سال ۱۸۶۲ از آن خود کرد. همچنین در سال ۱۸۷۷ موفق به دریافت مدال ولاستون، برترین جایزه انجمن زمین‌شناسی لندن شد.

وی هفت سال آخر زندگی‌اش را با نابینایی گذراند و در ۵ نوامبر سال ۱۸۸۱ در استاکول لندن درگذشت و پیکرش را در گورستان West Norwood به خاک سپردند.