کارآیی بتن سهولت جریان، جادادن و تراکم بتن است که ارتباط مستقیم با روانی آن دارد. معمول‌ترین معیار سنجش کارآیی بتن آزمایش اسلامپ است که تنها روانی بتن را اندازه گیری می‌کند؛ به نتیجه بدست آمده، روانی یا اسلامپ بتن گفته می‌شود.

به طور کلی کارآیی یک خاصیت مرکب با حداقل دو جزء اصلی است:

۱. روانی یا قوام، که میزان سهولت جریان یافتن بتن را تشریح می‌کند

۲. چسبندگی، که تشریح کننده تمایل بتن به آب‌انداختگی و جداشدگی است.

کارآیی بتن مانند دوام آن یک خاصیت پایه‌ای نیست و برای معنا‌دار‌کردن آن با ید آن را به نوع ساخت و روش‌های جای دادن، متراکم و پرداخت کردن ارتباط داد.

غیر از اسلامپ، آزمایش‌های متعدد دیگری برای تعیین روانی بتن وجود دارد که عبارتند از: آزمایش فاکتور تراکم (برای اندازه گیری تراکم پذیری مخلوط بتن)، آزمایش وی بی( برای مخلوط هایی با روانی کم)، آزمایش میز سیلان و آزمایش نفوذ نیمکره

منبع: ریز ساختار، خواص و اجزای بتن ( تکنولوژی بتن پیشرفته)، ترجمه دکتر علی اکبر رمضانیان‌پور و همکاران