امروزه سیستم‌های کنترل سازه و مخصوصا سیستم‌های نیمه فعال و غیرفعال بسیار به دنبال به طراحی و مقاوم‌سازی سازه‌ای هستند. ابزارهای افزایش‌دهنده سختی و میرایی  محبوب‌ترین ابزارهای استهلاک انرژی هستند و در اکثر پروژه‌ها استفاده می‌شوند. این ابزارها می‌توانند مقدار زیادی از انرژی ورودی زلزله را با یک عملکرد قابل پیش‌بینی، تحمل کنند. این ابزارها باید جابجایی نسبی خاصی داشته باشند تا انرژی را از بین ببرند. بنابراین در زلزله‌های جزئی با جابجایی‌های کم، آنها انرژی را از بین نمی‌برند و در زلزله‌های متوسط ممکن است اتلاف انرژی کمی داشته باشند.

میراگرهایی که با استفاده از یک صفحه مثلثی شکل، سختی و میرایی آنها افزایش یافته است (Triangular Added Damping and Stiffness) انواع خاصی از ابزارهای کنترل غیرفعال هستند که می‌توانند در طراحی لرزه‌ای و مقاوم‌سازی سیستم‌های سازه‌ای مورد استفاده قرار گیرند. با این حال، وقتی که در معرض تغییر شکل‌های بزرگ قرار می‌گیرد، اعضای اولیه یک سازه می‌تواند در خطر جدی آسیب ناشی از مشخصات هندسی نامناسب این میراگرها قرار گیرد.  اما در زلزله‌های شدید، بهترین عملکرد خود را دارند و مقدار زیادی از انرژی را از بین می‌برند.

برای عملکرد بهتر در زمین‌لرزه‌های متوسط و جابجایی‌های کوچک، ایده دستگاه اصلاح‌شده TADAS با دیدگاه جدیدی از دستگاه‌های استهلاک انرژی غیرفعال معرفی شد.  این دستگاه در تعداد زیادی از صفحه‌های فولادی TADAS در جابه‌جایی‌های مختلف و سطوح متفاوت زمین‌لرزه استفاده می‌شود و نشان می‌دهد که در زلزله‌های متوسط، آسیب‌های عمده‌ای در اعضای اولیه وجود ندارد اما برخی از صفحات فولادی TADAS برای استهلاک انرژی، تغییرپذیر می‌شوند. 

منبع: Springer Link ،Sciencedirect