شمع‌ها اعضایی از جنس فولاد، بتن، بتن مسلح، و چوب می‌باشند که در صورت مناسب نبودن ظرفیت باربری زمین برای استفاده از شالوده‌های سطحی، از آنها برای ساخت شالوده‌های عمیق ( شالوده‌های شمعی) استفاده می‌شود.
مخارج احداث شالوده‌های شمعی خیلی بیشتر از شالوده‌های سطحی است. علی رغم مخارج بیشتر، در عمل موارد متعددی وجود دارد که برای ایمنی ساختمان در مقابل نشست و عوامل دیگر، از شالوده‌های شمعی استفاده می‌شود.
برخی از علت‌های استفاده از شالوده‌های شمعی عبارتند از:

• وقتی لایه‌های فوقانی خاک دارای قابلیت فشردگی زیاد و یا خیلی ضعیف باشند، بطوریکه نتوان از شالوده‌ی سطحی برای توزیع بار ساختمان استفاده کرد از شالوده‌های شمعی برای انتقال بار به لایه‌های تحتانی محکمتر و یا سنگ استفاده می‌کنند.
• در شالوده‌های سازه‌های حایل خاک که وظیفه‌ی آن‌ها مقاومت در مقابل فشار جانبی خاک است و یا ساختمان‌های بلند که تحت تاثیر نیروهای باد یا زلزله قرار می‌گیرند استفاده از شمع‌ها توصیه می‌شود؛ اگر شمع‌ها تحت تاثیر نیروی افقی که قرار گیرند، درحالیکه هنوز قابلیت حمل بارهای قائم را دارا هستند، می‌توانند به وسسیله‌ی خمش، نیروی افقی را حمل نمایند.
• اگر خاک محل احداث ساختمان، قابل تورم یا فروریزشی باشد، اگر از شالوده‌های سطحی استفاده شود، ساختمان با صدمات جدی روبه‌رو می‌شود. در این حالت شالوده‌های شمعی که از لایه‌ی قابل تورم عبور کرده و وارد لایه‌ی پایدار می‌شوند، می‌توانند مورد توجه قرار گیرند.
• شالوده بعضی از سازه‌ها، نظیر خطوط انتقال برق، اسکله‌ها، شالوده‌های گسترده در زیر آب زیرزمینی که تحت تاثیر نیروی برکنش قرار دارند از شالوده‌های شمعی استفاده می‌شود.
•  به علت وجود آبشستگی و فرسایش در محل پایه‌های پل، این پایه‌ها اغلب بر روی شالوده‌های شمعی احداث می‌شود.

برحسب شرایط تحت‌الارضی، سطح آب زیرزمینی، و نوع باری که باید حمل شود، انواع مختلفی از شمع‌ها در کارهای ساختمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. شمع‌ها بر حسب مصالحی که از آن ساخته می‌شوند دارای انواع زیر هستند:

• شمع‌های فولادی
• شمع‌های بتنی
• شمع‌های چوبی
• شمع‌های مرکب

+ منبع: اصول مهندسی ژئوتکنیک، جلد دوم- مهندسی پی، شاپور طراحی