نمایشگاه عکس‌ «ماسوله ۱۳۶۰»

نمایشگاه عکس‌ «ماسوله ۱۳۶۰»
 
نمایشگاه عکس‌های ساسان مویدی با عنوان «ماسوله ۱۳۶۰»؛ در تاریخ ۱۲ الی ۱۹ آذر ۹۵ در گالری شماره شش برقرار می‌باشد.
 
در بخشی از بیانیه‌ی این نمایشگاه به قلم کیارنگ علایی می‌خوانیم: ساسان مویدی عکسهایی را ثبت نموده است که این ثبت‌ها می‌کوشند وجوه مختلف اقلیمی/فرهنگی یک نقطه خاص از استان گیلان را متمایز کنند و بر پایه رسالت‌های آشکار عکاسی مستندگرایانه حرکت کنند.
 
ماسوله اقلیمی با ویژگی‌های خاص و یکتا است. آفتاب اولین اشعه نور خود را بر بلندای کوه شاه معلم ماسوله می‌تاباند، و مردم این خطه با قرار دادن تکه‌های کوچک آینه بر سردر خانه‌هایشان، آخرین ذرات نور غروب را در آن بازتاب داده و به تمام سطح شهر باز می‌گردانند. این شهر بر پایه محلات چهارگانه بنا شده، اما ساختار معماری آن به شکلی است که این محله‌ها در بیشترین تماس و ارتباط با یکدیگر قرار دارند و برای استفاده از حداکثر زمین در این شیب تند کوه، ساختار پلکانی را برای معماری آن در نظر گرفته‌اند. در ماسوله هر گونه حضوری -حتی به منفعلانه‌ترین شکل نیز- «واقعه ساز» است، این شهر جادویی بر بلندای کوه‌های تالش، از معماری منحصر به فرد و خیره کننده‌ای در دنیا برخوردار است که رفت و آمد آدم‌ها، گپ و گئده‌ها، و حضور تک پرسوناژ‌ها روی بام‌ها یا داخل کوچه‌ها حتی، در آمیزشی غریب با معماری سطوح و دیوار‌ها، ترکیبی خیره کننده و سوال برانگیز ایجاد می‌کند: یک جور هم گونی شدید میان انسان و سازه‌های خویش.
 
عکس‌های مستند ساسان مویدی از جهت اصول کلی و الفبای تصویری نکات بارزی را نمایش می‌دهند. یکی از این ویژگی‌ها «ونتیج» مناسب است، یعنی قرار گیری عکاس در زاویه مناسب نسبت به صحنه و اتخاذ شیوه مناسب برخورد با موضوع، که طبیعتا در رویکرد مستندگرایانه، این امر در سریع‌ترین زمان ممکن صورت می‌گیرد. نکته دیگر «شکل» و نوع به کار بستن خطوط است. در عکس‌ها رهگذران و ساکنین ماسوله توسط پنجره‌ها، سطوح تو در توی بام‌ها، یا دیواره بازار و درهای بسته مغازه‌ها قاب شده‌اند و این خطوط، هویت جدیدی به آن رهگذران بخشیده است.
 
«بیان» و «داستان» از دیگر مولفه‌ها است که ساسان مویدی با بهره گیری معقول و به دور از هیجان از عناصر جوی – مه غلیظ و افق‌های ناپیدا – و تیپ نگاری صحیح به آن نزدیک شده است. عبور و هویت یافتن گذرگاه‌های کوچک در ماسوله یکی دیگر از خصیصه‌های بارز مکانی است که در عکس‌های ساسان مویدی به چشم می‌خورد. در پرتره‌های محیطی این عکاس، پسزمینه‌های پویا که بار اصلی اطلاعات دهی را بر دوش دارند به چشم می‌خورند، این پس زمینه‌ها گاهی با تفاوت نوری شدید نسبت به پیش زمینه، خبر از دنیایی دوگانه می‌دهند و گاهی در تصویر منعکس شده در آینه قهوه خانه‌ها، تنهایی و عزلت پیرمرد نشسته در جلوی کادر را پوشش می‌دهند.
 
عکس‌ها با خلوص و صراحت بالایی ثبت شده‌اند و نمایش آن‌ها در این مقطع زمانی در گالری شماره شش تهران فرصت مناسبی است تا حسرت رویکرد ناب مستندگرایانه را که در سال‌های اخیر در کشور ما رو به زوال است، با خود حمل کنیم و بر این تلاش شایسته و درخور، ارج نهاده و قدردان این دغدغه انسانی باشیم.»
 
زمان بازدید: ۱۲ الی ۱۹ آذر ماه ۱۳۹۵، ساعت ۱۶ الی ۲۰
مکان: تهران، خیابان میرزای شیرازی، کوچه بیستم، پلاک ۲، گالری شماره شش

لینک اصلی خبر