This Big City- بيو- بتنى كه از نوعى باكترى براى ترميم خود استفاده مى كند

در حال حاضر هيچ يك از مصالح ساختمانى از نظر استحكام و استوارى جاى بتن را در ساخت و ساز نمى گيرد. در عين حال ترك هاى بسيار كوچك در دال هاى بتنى بزرگ منجر به تخريب سازه اى و افزايش نفوذپذيرى آب در بتن شده و در نهايت منجر به تحميل تعميرات پر هزينه مى شوند. (نوشته كايلا ماندل در آينده سبز )

دو محقق از دانشگاه فن آورى دلفت از سال ٢٠٠٦ بر روى اين مساله مطالعه كرده اند. هنك جانكرز (ميكروبيولوژيست) و اريك اشلانگن (متخصص توسعه بتن)  در جستجو براى يافتن نوعى از سيمان [تصوير] بوده اند كه قابليت ترميم خود را داشته و از ايجاد و گسترش ترك در بتن جلوگيرى مى كند، و در نتيجه با اين كار عمر مفيد سازه ها را افزايش مى دهد.

ريز ترك ها عرضى برابر با ٠.٢ تا ٠.٤ ميلى متر دارند اما همين عرض براى نفوذ آب و تخريب بتن و استحكامات فولادى موجود در آن كافى است. با در نظر گرفتن اين مقدار آب نفوذ كرده در بتن كه به صورت بالقوه توانايى آسيب رساندن به بتن را دارد، جانكرز و اشلانگن ماده ترميم كننده جديدى را به بتن افزودند. اين ماده دارای تركيبى از باکتری های فعال نشده است.

به گفته جانكرز آب نفوذ كرده در بتن اين باکتری ها را فعال مى كند و تولید آهكی را می کند که خاصيت ترميم ترك ها را دارد. تونل ها، زير زمين ها و سازه هاى اتوبان ها همگى محيط هاى ايده آل مرطوبى هستند كه مى توانند از اين ايده جديد بهره مند شوند.

راشل آرم استرانگ از مدرسان قديمى مدرسه معمارى و عمران دانشگاه گرينويچ اين پروژه را نقطه عطف توسعه مصالح زنده مى داند.

اما در عين حال به گفته آرمسترانگ :” توليد سنگ آهك بلورى از نظر من باعث افزايش يكپارچگى سازه اى بتن نمى گردد و اين كار تنها از گسترش اين آسيب جلوگيرى مى كند.”