«بال کریشنا ویتالداس دوشی» در ۲۶ آگوست سال ۱۹۲۷ در پونای هند متولد شد. او در مدرسه معماری J.J در بمبئی تحصیل کرده است. پس از ۴ سال همکاری با «لوکوربوزیه» در پاریس (در سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴) و نظارت روی پروژه‌های او به احمدآباد بازگشت. استودیوی او به نام واستو- شیلپا Vastu-Shilpa (طراحی محیط زیست) در سال ۱۹۵۵ تاسیس شد. زمانی‌که «لویی کان» موسسه مدیریت هند احمدآباد را طراحی کرد، دوشی با او و «آنانت راجه» همکاری نزدیکی داشت. او در سال ۱۹۵۸، عضو بنیاد گراهام برای مطالعات پیشرفته‌اش در هنرهای زیبا بود. دوشی سپس در سال ۱۹۶۲ دانشکده معماری (S.A) را آغاز کرد.

از او به عنوان یکی از شخصیت‌های مهم رشته معماری به خاطر کارهایش در زمینه تکامل گفتمان معماری در هند یاد می‌شود. طراحی‌های برجسته‌تر او شامل موسسه مدیریت بنگالور هند، موسسه مدیریت اودایپور و توسعه آپارتمان‌های ارزان‌قیمت  آریانا (Aranya Low Cost Housing) در ایندور است که جایزه آقاخان را برای معماری این طرح‌ها دریافت کرد. وی در سال ۲۰۱۸، اولین معمار هندی بود که جایزه معماری پریتزکر را دریافت کرد. 

به استثنای شهرت جهانی دکتر دوشی به عنوان معمار، وی به همان اندازه به عنوان استاد و سازنده موسسه شناخته می‌شود. او همچنین اولین بنیانگذار مدرسه معماری احمدآباد (۱۹۷۲-۱۹۶۲)، اولین مدیر بنیانگذار دانشکده برنامه‌ریزی (۱۹۷۹-۱۹۷۲)، اولین رئیس بنیانگذار مرکز برنامه‌ریزی و فناوری محیطی (۱۹۸۱-۱۹۷۲)، عضو بنیانگذار مرکز هنرهای تجسمی احمدآباد و اولین بنیانگذار مرکز هنرهای نمایشی کانوریای احمدآباد است.

دکتر دوشی در تاسیس موسسه تحقیقاتی ملی و بین‌المللی موسوم به بنیاد مطالعات و پژوهش در طراحی محیط زیست Vastu-Shilpa، نقش مهمی را ایفا کرده است. این موسسه کار پیشرو در زمینه مسکن کم‌هزینه و برنامه‌ریزی شهری انجام داده است. کار او در این زمینه قابل توجه است. او همچنین به طراحی‌هایی اشاره کرده است که مفاهیم پایداری را با روش‌های ابتکاری ترکیب می‌کنند.

دوشی یکی از اعضای موسسه سلطنتی معماران بریتانیایی است و در کمیته انتخاب جایزه پریتزکر، مرکز ملی هنر «ایندیرا گاندی» Indira Gandhi برای هنر و جایزه آقاخان برای معماری بوده است. او همچنین عضو موسسه معماری هند است.

دکتر دوشی به عنوان یک عضو آکادمیک از سال ۱۹۵۸ از ایالات متحده و اروپا دیدن کرده است.

دوشی در ماه مارس ۲۰۱۸ جایزه معماری پریتزکر، معادل نوبل را به خود اختصاص داد و از این رو اولین افتخار کشور هند است. هیئت داوران پریتزکر بعد از اهدای این جایزه به دوشی اعلام کرد:

دوشی همواره سبک معماری را خلق کرده است که جدی و به دور از زرق و برق است و پیرو گرایش خاصی نیست.

آنها همچنین به احساس مسئولیت عمیق کوشی و تمایل به مشارکت در کشور و با مردمش از طریق کیفیت بالای معماری درست و قابل اعتماد اشاره کردند.

جوایز:

• جایزه معماری پریتزکر، سال ۲۰۱۸.
• جایزه پادما شری (Padm Shri) از دولت هند (جایزه پادما شری، چهارمین جایزه بزرگ غیرنظامی در جمهوری هند پس از جوایز «هارات راتنا» Bharat Ratna، جایزه «پادما ویبهوشان» و «پادما بی‌هوشان» است.) این جایزه هر ساله در روز جمهوری هند از سوی حکومت هند اعطا می‌شود.
• دکترای افتخاری از دانشگاه پنسیلوانیا.
• بالاترین افتخار فرانسه برای هنر در سال ۲۰۱۱.
• جایزه ششم آقاخان برای معماری خانه‌های انجمن آریانا (Aranya Community Housing)، سال ۱۹۹۳-۱۹۹۵.

منبع: Wikipedia

نویسنده: محبوبه پوریوسفی