لزجت، Viscosity

در مطالعه جریان یک سیال، لزجت سیال از اهمیت بسزایی بر خوردار می‌باشد.

لزجت خاصیتی از سیال است که به واسطه‌ی آن، سیال در مقابل تنش برشی از خود مقاومت نشان می‌دهد.

ملاس، چغندر و قیر مثال‌هایی هستند از مایعاتی با لزجت زیاد، در صورتیکه آب و هوا نمونه‌هایی از سیالاتی با لزجت کم می‌باشند.

توسط آزمایش ثابت شده است که لزجت گازها با افزایش درجه حرارت افزایش می‌یابد، در حالیکه لزجت مایعات با افزایش درجه حرارت، کاهش خواهد یافت.

مقاومت یک سیال در مقابل نیرو برشی به جاذبه ملکولی و میزان انتقال اندازه ی حرکت ملکول‌ها بستگی دارد. در یک مایع به دلیل کوچک بودن فواصل بین ملکول‌ها، نیروی جاذبه ملکولی به مراتب بیشتر از گازها است. به نظر می‌رسد در مایعات علت اصلی و جود لزجت در مایعات جاذبه ملکولی است، زیرا با افزایش درجه حرارات، جاذبه ملکولی کم شده و لزجت نیز کاهش می‌یابد.

اما، در مورد گازها، نیروهای جاذبه ملکولی بسیار کوچک هستند، و آنچه باعث مقاومت در برابر تنش برشی می‌شود، انتقال اندازه حرکت مولکولی آن‌ها است.

در سیستم آحاد SI، واحد لزجت نیوتن- ثانیه بر متر مربع (N.S/m2) است.