منظور پست مدرن در فارسی به فرامدرن و پسامدرن معنی شده است که شرایط بعد از مدرن و یا مرحله ای تاریخی بعد از مدرن است. بعضی پست مدرن را دوره فرا صنعتی تلقی کرده‌اند وعده ای هم آن را دوره‌های متفاوت از مدرن می‌دانند. از دیدگاه پست مدرن مشکلات امروز جوامع مانند مدرن کم بها شدن حیثیت انسان است.

نظریات پست مدرنیسم و نقد آن از مدرنیسم در موارد ذیل قابل بررسی است:

• عقلانیت
• ایدئولوژی
• کثرت‌گرایی
• تاریخ
• رسانه‌ها
• زبان
• تکنولوژی

معماری پست مدرن
پست مدرنیسم پیکره پیچیده و در هم تنیده و متنوعی از اندیشه‌ها، آرمان و نظریاتی است که در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی سر برآورد و بعدا اندیشه‌های دیکانستراکشن (Deconstruction) و مکاتب فکری غرب از جمله فمینیسم و پسااستعمارگرایی و غیره جزو واژه پست مدرن فلسفی مطرح شدند. پست مدرنیسم در سراسر اروپا و ایالات متحده به ویژه در محافل آکادمیک و در میان دانشگاهیان، معماران، هنرمندان و حتی مجریان برنامه‌ها و تبلیغات و رسانه‌های گروهی و مطبوعات و … گسترش یافت. واژه پست مدرن گفتمان‌های فراوان و متعددی را در پی داشته است، روندی که همچنان ادامه دارد.

هابرماس معتقد است که کاربرد «پسا» بیشتر تداوم جریانی را ثابت می‌کند نه پایانش را.

در تفکر پست مدرن تاکید بر وجه محلی یا بومی در مقابل قطب‌بندی جهانی و فردی، عینی و ذهنی پیشی می‌گیرد و بر اساس همین دیدگاه است که بر بازی زبانی نامتجانس و ناهمگن، امور نامتوافق، بی‌ثباتی‌ها و ناپایداری‌ها، گسست‌ها و تضادها تاکید دارد. تفکر پست مدرن هر گفتگو را به جای آنکه مکالمه یا دیالوگی ببیند و شریک بداند، آنرا نوعی بازی و رویارویی بین دو رقیب می‌داند. در این تفکر اجتماع همگانی و جهانی به هیچ وجه یک آرمان با ایده‌آل محسوب نمی‌شود. تلاش مداوم هستند این است که بس کنید دیگر، بگذارید همینطور بماند. یا دست از معنی‌سازی بردارید.
در تفکر پست مدرن هنر صرفا یک تجربه زیباشناختی نیست، بلکه روش شناخت جهان است. ویژگی شاخص هنر پست مدرن تاکید بر کلیشه، تقلید هزل‌آمیز از سبک‌های مختلف و اختلاط و امتزاج رنگ‌های مختلف کولاژ (Collage) است. هنر در دنیای پست مدرن نه تعلق به چارچوب ارجاعی و معیار داوری خاصی است و نه به پروژه یا اتوپیای خاصی تعلق دارد. ایهاب حسن نظریه‌پرداز پست مدرن با ترسیم و ارائه جدول یا تمایزات بین دو جنبش مدرنیسم و پست مدرنیسم به طراحی و نقشه‌پردازی درباره محدوده‌ها و مرزهای اندیشه پست مدرن اقدام کرده است. 

از دهه شصت میلادی موضوع پست مدرن در معماری به صورت یک سبک مهم مطرح شد و انتقادات زیربنایی به اندیشه منطق‌گرا و تکنومدار معماری مدرن وارد شد. آغازگر این جنبش کسی نبود مگر یکی از شاگردان لویی کان به نام رابرت ونچوری. وی در جواب شعار میس که بیان کرده که «کمتر بیشتر است» می‌گوید:

کمتر کسل کننده است.

از نظر ونچوری معماری تنها تکنیک نیست بلکه مسائل بسیار پیچیده و متضاد در ساختمان وجود دارد که نمی‌توان آن ها را نادیده گرفت.
خانه مادر ونچوری اولین ساختمان ساخته شده به سبک پست مدرن و نماد این معماری است.

ونچوری در طرح خود از از نمادهایی همچون بام شیب‌دار وپنجره و قوس سردر ورودی و لوله دودکش استفاده کرد که نماد و نشانه‌های یک خانه در غرب به شمار می‌رفت. اگرچه نمای این ساختمان به صورت متقارن طراحی شده ولی به دلیل پیچیدگی و ملزومات خاص در چیدمان اتاق‌ها در نمای ساختمان، پنجره‌ها به صورت نامتقارن طراحی شده‌اند. با توجه به طرح ونچوری به معماری پست مدرن، معماری پاپ یا معماری مردمی هم می‌گویند.