یکی از پیشرفت‌های بزرگ در تکنولوژی بتن در سال‌های اخیر بتن هوادار است. 

بتن هوادار در نتیجه استفاده از سیمان دارای حباب هوا و یا اضافه کردن ترکیب هوادار حباب در طول مخلوط کردن به دست می‌آید. اضافه کردن هوا به بتن هم در بتن پلاستیک و هم بتن سخت شده مزیتی مانند مقاومت در برابر انجماد و ذوب در یک محیط اشباع شده را به همراه دارد.

هوای به دام افتاده در یک بتن بدون هوا حفره‌های نسبتاً بزرگی ایجاد می‌کند که به طور یکنواخت در مخلوط توزیع نشده‌اند.

در بتن هوادار حباب‌های بسیار ریز هوا وجود دارد (حباب‌های ریزتر از ۰٫۰۵ میلیمتر که با چشم قابل رویت نیست) که با مواد مضاف هوازا ایجاد می‌شود، بتن هوا‌دار معمولا بین ۴٪ الی ۸٪  هوا دارد ولی در بتن معمولی بین ۰٫۵ تا ۳ درصد هوا وجود خواهد داشت.

بعضی از مواد مضاف هوازا  عبارتند از: چربی طبیعی جانوران (پیه گاو) و صمغ طبیعی درختان

محاسن استفاده از این نوع بتن عبارتند از: کارایی بهبود یافته، مقاومت در برابر انجماد و ذوب، مقاومت در برابر یخ‌زدگی، مقاومت در برابر حمله سولفات، افزایش مقاومت فشاری، افزایش مقاومت سایشی، آب‌بندی