برنارد چومی متولد ۲۵ ژانویه ۱۹۴۴ معمار، نویسنده و معلم سوئیسی است. وی معمولا با دیکانستراکتیویست ها همکاری می کند. او در پاریس و نیویورک زندگی و کار کرده است. برنارد چومی مدرک معماری خود را در سال ۱۹۶۹ از Eth زوریخ دریافت نموده است. او به تدریس معماری در دانشگاههای لندن، انگلستان، نیویورک پرداخته است.
در طول زندگی حرفه ای او به عنوان معمار، نظریه پرداز و یک آکادمیک، برنارد چومی نقش معماری را در تجربه آزادی های فردی و سیاسی دگرگون ساخته است. از سال ۱۹۷۰، چومی پیرامون اینکه هیچ رابطه ثابتی بین فرم معماری و عملکرد هایی که درون آن اتفاق می افتد وجود ندارد بحث کرده است.
الزامات اخلاقی و سیاسی که باعث شده در کارهای خود روی ایجاد یک معماری فعال که درگیر نوعی توازن غیر سلسله مراتبی است از طریق دستگاه های برنامه ریزی فضایی تأکید کند. در تئوری چومی، نقش معماری بیان یک ساختار موجود اجتماعی نیست، بلکه به عنوان یک ابزار برای سوال کردن درباره ساختار موجود و در نتیجه اصلاح آن است.
در می ۱۹۶۸ قیام و فعالیت های بین المللی باعث شد وی به طراحی استودیو ها بپردازد و همچنین مشغول تدریس و برگزاری سمینارها در انجمن معماری لندن در اوایل ۱۹۷۰s شد. در آن چارچوب آموزشی او فیلم و نظریه ادبی را با معماری ترکیب کرد و کار متفکرانی مانند رولان بارت و میشل فوکو را به منظور دوباره امتحان کردن مسئولیت معماری در تقویت روایت بلامنازع فرهنگی گسترش داد.
نظریه ها و رسم نمودار ساختاری که توسط فیلمبردار روسی سرگئی آیزنشتاین برای تولید فیلم های خود انجام میداد تاثیر بسزایی بر چومی گذاشت. وی روش دیاگرامی آیزنشتاین را به وضعیت بینابینی بین عناصر یک سیستم وفق داد که این سیستم شامل: فضا، حادثه و حرکت (یا فعالیت).
بهترین مثال سخنان خود چومی است : “بازیکن فوتبال در سراسر میدان جنگ اسکیت بازی می کند!” در این بیانیه ساده او هرچیزی که از مکان خود خارج شده است و هر گونه امکان خواندنی را برجسته کرده است؛ حاصل مشترک پروژه ای پساساختارگرا می باشد.